Kingdom Hearts 3 recensie

Als fervent fan heb ik veel tijd besteed aan het verdedigen van de Kingdom Hearts-serie tegen degenen die het 'gewoon niet snappen', en ik heb het vooruitzicht gevonden van een game die twee werelden combineert die zo verschillend zijn als Final Fantasy en Disney. belachelijk. "Dus je sidekicks zijn Donald Duck en Goofy?" ze keken fronsend als ik enthousiast werd over Kingdom Hearts 3. "En het is bedoeld voor volwassenen?" Het wordt vrij snel vermoeiend.

Ik heb gezworen dat ik een artikel over Kingdom Hearts zou schrijven dat het definitieve stuk zou zijn over waarom iedereen het zou moeten spelen; een stuk dat elke nee-zegger emotioneel tot in de kern zou rocken en hun brutale anti-Mickey-getwijfel tot zwijgen zou brengen. Ik heb dat stuk niet geschreven - en ik ben niemand in het bijzonder een verklaring verschuldigd waarom Kingdom Hearts belangrijk voor me is - maar uit liefde voor Minnie zal ik proberen het hier kort uit te leggen.

Toen ik een kind was, namen mijn ouders me mee op wandelingen door een bos niet ver van ons huis. Nadat we mijn rubberlaarzen, pufferjack en pomponmuts hadden aangetrokken, knarsten we door de bladeren van het bos en verzamelden onderweg stokken.

Aan het einde van de wandeling, met mijn armen gebundeld met mijn mooiste verzameling stokken, stopten we bij een kleine gammele brug over een rivier. We zouden naast elkaar aan de rand van de brug staan en onze favoriete stok uitkiezen. Bij drie tellen gooiden we onze stok in de rivier, voordat we naar de andere kant van de brug renden om te zien wiens stok als eerste tevoorschijn kwam.

Het spel heet Pooh Sticks en is gebaseerd op een spel dat door Winnie en zijn vrienden wordt gespeeld in een van de films, boeken of zoiets. Als kind was het zien van mijn stok als overwinnaar een bevredigend einde van de excursie. Het was een familietraditie die we in stand hielden totdat mijn ouders een paar jaar later scheidden.

Jaren later merkte ik dat ik Kingdom Hearts voor het eerst speelde, zowel 1 als 2. Het was in wezen een leuke en gezonde rit vanaf het begin, zorgeloos en een beetje dom, totdat ik naar Hundred Acre Wood reisde en Winnie de Poeh ontmoette . Wees geduldig (woordspeling volledig bedoeld) …

De plaats van de dwaze gele beer in zijn rode crop top maakte iets in me wakker, herinneringen aan de stokken en het bos, herinneringen aan mijn jeugd die ik jarenlang had opgeborgen in de kist die we voor zulke dingen bewaren: je favoriete knuffelbeer , de geur van oma's bakken… en Pooh Sticks.

Tien jaar later heeft Kingdom Hearts 3 me toegestaan om terug te keren naar Hundred Acre Wood, de dwaze gele beer en de herinnering aan die oude brug die we eraf gooiden.

Fabels en sprookjes

Ondanks de overduidelijke charme en algemene feel-goodness die de Kingdom Hearts-serie projecten, is misschien wel het meest onaangename element voor nieuwe spelers de complexe verhaallijn en, ik zal eerlijk zijn, het is geen verrassing. De meerdelige saga speelt zich af over verschillende generaties en omvat meerdere personages (van wie sommigen gewoon hetzelfde personage zijn, maar zonder hart, of met een hart, of in hetzelfde hart… wie weet).

Als iemand die zowel Kingdom Hearts I als II heeft gespeeld en zichzelf als een levenslange fan beschouwt, had ik het gevoel dat ik een vrij solide greep had op de overlevering van de serie - maar het was vanaf het moment dat ik voet zette in Kingdom Hearts 3 hoe fout ik was.

Als er iets is dat ik zou adviseren voordat ik aan de nieuwste aanwinst van de serie begint, zou het zijn om niet alleen de eerste twee games te spelen, maar ook Kingdom Hearts: Birth by Sleep (op zijn minst). Veel van het verhaal gaat over personages uit deze titel, en het zal je de moeite besparen om te proberen te googlen wat er in godsnaam aan de hand is als je eenmaal bent begonnen, zoals ik moest doen.

Er zijn veel onheilspellende, stekelige mannen met wit haar in mantels en verschillende personages die er ongeveer hetzelfde uitzien, dus eerst de kennis opfrissen is waarschijnlijk een goede strategie. Als dit allemaal te veel werk aanvoelt, dan zijn we hier om het zo beknopt mogelijk voor je op te splitsen in één alinea - tenminste waar het verhaal is wanneer je Kingdom Hearts 3 begint.

Dus, Master Xehanort, de belangrijkste antagonist van de serie - die gemakkelijk te identificeren is, aangezien hij de oude, kale man met een ei-hoofd is met een sikje en een dreigende grijns - is terug en is van plan om een nieuwe Sleutelzwaardoorlog tussen de Zeven Beschermers van het Licht uit te lokken. (de goeden) en Organisatie XIII's Seekers of Darkness (de slechteriken) door een legendarisch wapen te smeden genaamd het X-blade.

In wezen is Xehanort een beetje een eikel en wil hij de wereld weer in duisternis dompelen. Het is veel ingewikkelder dan dat, maar dat is de kern.

In Kingdom Hearts 3 speel je als de jonge Keyblade-meester Sora - met wie je redelijk bekend zult zijn als je de vorige titels hebt gespeeld. Sora redt de wereld veel van Xehanort en de Heartless (duistere wezens), maar hij zou dit niet kunnen zonder zijn trouwe sidekicks: Donald Duck en Goofy.

Hoe dan ook, omdat Xehanort de Guardians of Light wil opnemen tegen de Seekers of Darkness, is het aan Sora en zijn vrienden om zeven Guardians of Light voor de strijd te kiezen, anders neemt Xehanort in plaats daarvan zeven onschuldige harten. Om een lang verhaal kort te maken, dat is waar Kingdom Hearts 3 begint, je begint te zoeken naar verloren Keyblade-meesters die kunnen dienen als de Guardians of Light in de Keyblade War. Nog steeds bij me? Is goed.

Nul naar Held

Vervelend is dat Kingdom Hearts 3 je het verhaal niet echt goed kan uitleggen, maar gewoon een montage van de gebeurtenissen tot nu toe laat zien zonder enige dialoog - hoewel de begeleidende nummers van Hikaru Utada betoverend mooi zijn. In plaats daarvan word je regelrecht in het diepe gegooid, en de taak van Meester Yen Sid (weet je nog de tovenaar van Fantasia?) Om Sora's kracht terug te winnen en drie verloren Sleutelzwaard-dragers van meer dan tien jaar geleden te vinden: Aqua, Ventus en Terra. Je kent deze drie als je Birth by Sleep speelde - ik niet.

Dit leidt er meteen toe dat je je waagt in je eerste door Disney geïnspireerde wereld: Olympus (ook bekend als het huis van Hercules). Vanaf het moment dat Sora en vrienden het Griekse niveau binnenstromen, is het duidelijk dat Square Enix zijn spel zeker heeft verbeterd. Hoewel dit begrijpelijk is gezien het feit dat Kingdom Hearts 2 een gruwelijke 14 jaar geleden heeft uitgebracht, is het ook ontzagwekkend, omdat het bijna is alsof je in een interactieve versie springt van de films waarmee we zijn opgegroeid. Of dat nu komt door de verbluffend levendige omgevingen of de terugkeer van de originele stemacteurs van de personages, het is een welkome omhelzing na de verwarrende introductie. Niets stelt je zo op je gemak als de sarcastische tonen van James Woods als Hades.

Olympus geeft ons ook de kans om enkele van de nieuwe levenskwaliteit en gevechtsmechanismen uit te proberen, zoals freerunning, vormveranderingen en attracties. Sommige van de sleutelzwaarden die u tijdens uw reizen verkrijgt, kunnen van vorm of vorm veranderen. Elk Sleutelzwaard heeft zijn eigen unieke vormveranderingen, door formchange te activeren krijg je toegang tot verschillende combo's, magie en een nieuwe afwerkingsbeweging. Elke vormwisseling (en sleutelzwaard) heeft zijn eigen gespecialiseerde vaardigheden, waardoor deze beter is in verdediging, magie of kracht. Dit geeft je een beetje meer controle over je vechtstijl.

Maar als je de voorkeur geeft aan een minder subtiele aanpak, dan zijn attracties of teamaanvallen misschien iets voor jou. Bij teamaanvallen moet je samenwerken met Donald en Goofy om een verwoestende aanval op vijanden uit te voeren - deze kunnen zich ook uitstrekken tot personages die je onderweg tegenkomt, zoals Rapunzel en Flynn uit Tangled, Hercules en Woody en Buzz. Attracties zijn echter het echte spektakel, zowel in termen van vijandelijke schade als visueel. Attracties kunnen worden geactiveerd wanneer je een vijand raakt die een groene cirkel om zich heen heeft; dit leidt vervolgens tot een grootschalige aanval op basis van een Disney-pretparkrit. De attractie van het piratenschip ziet je bijvoorbeeld een enorm, kleurrijk piratenschip oproepen (verrassing toch?) Dat alle vijanden binnen zijn bereik neerhaalt.

Freerunning is echter mogelijk onze favoriete nieuwe functie, die Sora de kans biedt om op zijn gemak tegen muren op te rennen. Hoewel het misschien een kleine verandering lijkt, opent het in feite de werelden veel meer dan voorheen. Hoewel we Twilight Town misschien in eerdere Kingdom Hearts-titels hebben bezocht, voegt de mogelijkheid om bovenop gebouwen te zoeken naar kisten en geheimen een herspeelbaarheid toe die eerder mogelijk ontbrak. En over herspeelbaarheid gesproken …

Tot de oneindigheid en verder

Kingdom Hearts 3 heeft een aantal eigenzinnige nieuwe zijmissies en uitdagingen toegevoegd die je kunt aangaan tijdens je epische reis om de wereld te redden. Het fotograferen van alle verborgen geluksemblemen (Mickey Mouse-symbolen) is misschien wel een van de leukste taken die je kunt uitproberen, vooral als je het soort super-Disney-nerd bent die graag de verborgen Mickeys in Disney World vindt. Het is een gekke nevenmissie, en je wordt er niet in alle tijden van beloond, maar het is een leuke onderbreking van het hoofdverhaal en geeft je ook een reden om eerdere levels opnieuw te bezoeken.

Dit is een optie waar je zeker van moet profiteren, vooral gezien het feit dat Kingdom Hearts 3 langere levels lijkt te hebben, maar minder dan ooit tevoren. Enkele van de werelden (ik wil ze niet allemaal onthullen) zijn onder meer Twilight Town, Andy’s Room, het Kingdom of Corona, Arandelle en Olympus.

Hoewel elk niveau op zijn eigen manier adembenemend is (ik kon het niet helpen dat ik onder de indruk was van de levendige, weelderige wereld van het koninkrijk Corona), het is een formule die ik liever had willen blijven zoals het was, hoewel dit te persoonlijk is. voorkeur. De focus die is gelegd op het creëren van minder maar meer diepgaande werelden kan de voorkeur hebben voor andere spelers die meer tijd in bepaalde werelden willen doorbrengen.

Als fotografie niet jouw sterkste punt is, dan geef je er misschien de voorkeur aan om ingrediënten te verzamelen voor 'Little Chef', oftewel Remy uit Ratatouille, die een bistro heeft geopend met Dagobert Duck in Twilight Town en je hulp nodig heeft bij het bereiden van recepten. Of misschien wil je buiten de wereld verkennen en deelnemen aan Space Invader-achtige veldslagen in je Gummi Ship - het middel waarmee je dwars tussen de werelden vaart.

Laat het gaan

Ondanks alle goede dingen aan Kingdom Hearts 3, moeten we de kleine elementen bespreken die het tegenhouden. Het grootste probleem van de titel (en de serie) is dat het ingewikkelde verhaal het bijna ontoegankelijk maakt voor nieuwe spelers - het voelt bijna als te veel moeite om in een game over Disney te steken. Zelfs voor mij was het een langzame verbranding totdat ik het gevoel had dat ik in een universum was dat ik herkende, maar toen het eenmaal klikte, was ik verslaafd.

Ik herinner me dat ik hetzelfde voelde bij de eerste game, maar ontwikkelaars hebben niet de luxe dat een game x aantal uren langer 'goed wordt'. Je moet vanaf het begin je publiek aantrekken. Mijn advies zou zijn om bij de game te blijven, maar begin met de eerste twee titels in de serie als je ten volle van Kingdom Hearts 3 wilt genieten.

Andere problemen zijn problemen met de kwaliteit van leven, zoals het handmatig moeten opslaan op bepaalde plekken, repetitieve muziek en soms trage responstijden voor bedieningselementen.

Vonnis

Kingdom Hearts 3 heeft alles wat je maar kunt wensen van een Kingdom Hearts-game: charme, avontuur, levendige werelden om te verkennen en eigenzinnige Disney-personages om mee om te gaan. Het is 14 jaar geleden dat de laatste kerngame in de franchise werd uitgebracht, en Square Enix heeft bewezen dat een vervolg het wachten waard was.

Hoewel fans van de serie misschien in de wolken zijn, kunnen nieuwe spelers moeite hebben om hun hoofd rond de verhaallijn en de bizarre aard van Kingdom Hearts als geheel te wikkelen. Mijn advies? Ga naar binnen zonder vooroordelen en met een kinderlijk gevoel van verwondering, en probeer niet te veel na te denken over waarom Donald Duck opeens een magiër is.