Platform: PS4
Tijd gespeeld: 50 uur
Als remaster van een 11 jaar oud spel lijkt de aantrekkingskracht van Nier Replicant op het eerste gezicht vrij beperkt. Van tevoren zou je denken dat Nier Replicant gericht zou zijn op bestaande fans van de serie, of ze nu goed bekend zijn met de originele game of alleen de opvolger Nier Automata uit 2017 hebben gespeeld.
Hoewel dat zeker waar is, betekent dit niet dat Nier Replicant in 2022-2023 geen goed startpunt is voor diegenen die in de Nier-mythos willen komen. Als zodanig is Nier Replicant niet alleen de remaster waar fans om hebben gevraagd, maar een essentiële aankoop voor spelers die houden van uitgestrekte actie-avonturengames.
Ontwikkelaar Toylogic is erin geslaagd om een goede plek te bereiken met de Nier Replicant-remaster. Het voldoet aan de eisen van zowel een getrouwe, herkenbare vertolking van de culthit van 2010, als niet bang is om gameplay-elementen bij te werken om het in overeenstemming te brengen met modernere releases.
Nier Replicant is dus een uitstekende tegenhanger van Nier Automata geworden, en de twee vormen nu een duologie die je moet spelen. Nier Replicant is een fantastische remaster die slechts een paar nadelen heeft die het tempo van de game kunnen schaden, maar ze zijn niets dat de game helemaal onaantrekkelijk maakt.
Nier Replicant prijs en releasedatum
- Wat is het? Een remaster van actie-avontuur Nier
- Wanneer kan ik het spelen? 23 april 2022-2023
- Waar kan ik het op spelen? PS4, Xbox One en pc
- Prijs: $ 59,99 / £ 49,99 / AU $ 89,95
Zonneschijn en regenbogen
- Een fantastisch verhaal dat je niet snel zult vergeten
- Oprecht verhaal met thema's als identiteit en acceptatie
- Gedenkwaardige karakters met zeer aanhaalbare regels
Nier Replicant speelt zich een millennium af van onze huidige tijd, maar de wereld in de game is verre van een futuristische utopie. De wereld van Nier Replicant wordt geteisterd, zowel figuurlijk als letterlijk. Een van de grootste bedreigingen van de game zijn de Shades, schaduwachtige vijanden die genoemd worden vanwege hun kwetsbaarheid voor licht. Het andere en misschien wel meer urgente gevaar is de Black Scrawl, een ziekte die langzaam maar zeker het leven van degenen die het infecteert, wegneemt.
De Black Scrawl is waar het motief van de protagonist (handmatig genoemd door de speler) in het spel komt. Zijn jongere zus Yonah lijdt aan de ziekte, dus trekt hij de gevaarlijke wereld in om een remedie te vinden. Hij wordt snel gekoppeld aan Grimoire Weiss, een melodramatisch pratend boekdeel dat de hoofdrolspeler met duistere en magische krachten doordringt.
De relatie tussen de held en Weiss is een hoeksteen van het uitstekende schrijven van de game. Weiss 'aanvankelijke irritatie over de weldadige houding van de held maakte uiteindelijk plaats voor echt gezelschap en begrip, maar het boek laat zelden een kans voorbijgaan om een snauwerige opmerking naar een van de andere personages te schuiven, omdat het een bron is van veel van Nier Replicants oprecht grappige gevoel voor humor.
Andere personages die de hoofdlijst vullen, zijn de heerlijk grofgebekte Kainé, de introverte en raadselachtige Emil en de tweelinghoofden van het heldendorp Devola en Popola. De eclectische cast is een belangrijke reden waarom het verhaal van Nier Replicant zo gedenkwaardig is, zelfs al die jaren later. De meeste van de originele stemacteurs keren terug om hun rollen opnieuw op te nemen, en ze kunnen hun respectievelijke personages aantoonbaar beter vastleggen dan ooit tevoren.
Hoewel de wereld van Nier ver verwijderd is van zonneschijn en regenbogen, begint het nogal typisch voor een spel met een fantasiesetting. De wereld intrekken om een remedie voor een dodelijke ziekte te vinden en schimmige vijanden verslaan is beproefd, maar wat Nier Replicant onderscheidt, is dat er iets … mis is met de wereld.
Het is moeilijk te begrijpen waarom dat precies is, maar dat subtiele gevoel van angst dringt nog steeds door, zelfs voordat het verhaal begint op te lopen in de tweede helft van het spel.
Slimme gevechten
- Trouw, maar niet fout
- Moderne ontwerpgevoeligheden die in de strijd worden geïnjecteerd
- Magisch systeem is nog steeds een beetje rigide
Je zult veel vechten in Nier Replicant en ontwikkelaar Toylogic heeft gelukkig besloten om die kans optimaal te benutten. Het vechtsysteem van Nier Replicant is heel eenvoudig, maar ook behoorlijk kneedbaar in wat de game je toestaat.
De drie soorten wapens bieden allemaal unieke movesets. Zwaarden met één hand hebben niet veel slagkracht, maar ze zijn snel en in staat om vijanden betrouwbaar te laten wankelen, waardoor ze een perfecte keuze voor beginners zijn. Tweehandige zwaarden worden iets later ontgrendeld en zoals je zou verwachten, bereiken ze het tegenovergestelde van hun tegenhangers met één hand: grote schade met langzamere opwinding.
Speren zijn misschien wel de meest interessante, ze bieden een balans in termen van schade en snelheid, maar met als bijkomend voordeel een groter bereik en gemakkelijk de meest flitsende moveset vanuit een animatieperspectief.
Het maakt niet uit welk wapentype je kiest, gevechten voelen onmiddellijk bevredigend aan en zijn zeker een stuk soepeler en responsiever dan het origineel uit 2010. Hoewel de framerate van de game kan afnemen tijdens drukkere gevechten, blijft het tempo hoog, waardoor de overgrote meerderheid van de gevechten niet te lang duurt. Helaas is het magische systeem, hoewel onmiskenbaar krachtig, een beetje stijver in zijn implementatie.
Je kunt vier verschillende vaardigheden toewijzen aan de schouderknoppen op je controller, maar ze delen onroerend goed met de oneindig nuttige bewakings- en ontwijkingsfuncties. Als je vier spreuken wilt, moet je je vermogen om aanvallen te ontwijken en te blokkeren opgeven.
Er zijn spreuken die deze verliezen vergemakkelijken, maar ze zijn niet zo betrouwbaar als de standaardopties. We vonden het het beste om vast te houden aan twee spreuken, omdat het verlies van het vermogen om te waken en te ontwijken de moeilijkheidsgraad aanzienlijk verhoogt. Misschien een voor de uitdaging die geliefden die er zijn.
Hoewel het magische systeem enkele verbeteringen had kunnen toepassen, wil dat niet zeggen dat het niet leuk is om te gebruiken, hoewel sommige spreuken aantoonbaar nuttiger zijn dan andere. Dark Lance genereert een toenemend aantal grote scherven naarmate je de toegewezen knop langer ingedrukt houdt, met als enige limiet hoeveel van je magische meter je beschikbaar hebt. Een andere bevredigende vaardigheid is Dark Hand, die op dezelfde manier meerdere vuisten uitzet die kunnen worden gebruikt om van een afstand op tegenstanders te slaan, vooral handig tegen gepantserde vijanden.
Verslagen vijanden laten af en toe woorden vallen die op je wapens, spreuken en verdedigende vaardigheden kunnen worden aangebracht. Deze fungeren in wezen als buffs en variëren van eenvoudige aanvals- en magische schadebonussen tot meer extravagante toevoegingen zoals gif- of verlammingseffecten. Er zijn een heleboel van deze woorden te ontdekken, en ze zijn zelfs gebonden aan een voltooiingspercentage, waardoor het verzamelen ervan verslavend is.
Je kunt de game je woordkeuzes voor je laten optimaliseren, maar het echte plezier wordt pas echt leuk als je jezelf toestaat te experimenteren met woordcombinaties om je arsenaal echt te specialiseren, wat echt kan helpen als je worstelt met bepaalde baasgevechten.
Over baasgevechten gesproken, de meeste zijn opmerkelijk plezierig en vreemd genoeg veel gevarieerder qua ontwerp dan wat we zagen in Nier Automata. Er zijn baasontmoetingen die niet alleen Shade-varianten zijn, en dat zijn vaak enkele van de meest memorabele ontmoetingen. Dit is vooral duidelijk gezien het feit dat er een ongelukkig gebrek is aan standaard typen vijanden.
Wat een wonderlijke wereld
- Creatieve spelwereld met veel subtiele accenten
- Dankzij het compacte wereldontwerp is teruggaan minder een hele klus
- Underwhelming side-quests kunnen het tempo schaden
De wereld van Nier Replicant is niet erg groot, maar dat is eigenlijk een goede zaak. De belangrijkste gebieden van het spel zijn allemaal verbonden door eenvoudige bovenwereldgebieden, met het dorp van de held in het centrum.
Het meest indrukwekkende aan de wereld van Nier Replicant is de enorme hoeveelheid variatie die in zo'n kleine wereld is verpakt. De mediterraan geïnspireerde stad Seafront in het zuiden kan niet verder in ontwerp zijn dan de industriële Junk Heap in het noorden. Reizen van een van deze locaties naar de andere duurt slechts een paar minuten, maar de wereld is slim gesegmenteerd zodat deze niet tonaal inconsistent aanvoelt.
Dat is dan ook een opluchting, want je zult dezelfde gebieden keer op keer zien in Nier Replicant, vooral als je jezelf vastlegt om zoveel mogelijk side-quests te voltooien. Of het nu beter of slechter is, optionele side-quests voegen een aanzienlijke hoeveelheid tijd toe aan je playthrough.
Op hun best voegen de zijmissies van Nier een flinke portie kennis en context (vaak tragisch genoeg) toe aan de wereld als geheel. Maar in het ergste geval kunnen ze neerkomen op geestdodende ophaalopdrachten met heel weinig uitbetaling, afgezien van een vooraf bepaalde som goud.
Een aanzienlijk deel van de side-quests van Nier Replicant komt neer op de laatste, waarin je de taak krijgt om aanzienlijke hoeveelheden materiaal te verzamelen. Deze kunnen beheersbaar zijn als u niet wordt afgeschrikt door te slijpen, en u kunt sommige ervan op een natuurlijke manier voltooien terwijl u door verschillende gebieden vordert. Maar vaak zijn de benodigde materialen zo zeldzaam dat u denkt dat u iets verkeerd doet.
Als je een completist bent, weet dan dat sommige van deze side-quests wapens bieden als quest-beloningen. Wapenverzameling is een vereiste als je alles wat Nier Replicant te bieden heeft verhaalgewijs wilt zien, en absoluut de moeite waard om te doen als je alle eindes van Nier Replicant wilt zien.
Grafische grimoire
- Een slimme visuele upgrade allround
- Stemacteurs keren terug om hun personages te perfectioneren
- De geremasterde soundtrack is fantastisch
De uitgestrekte gebieden van Nier Replicant profiteren enorm van de ongelooflijke visuele facelift van de game. Hoewel Nier Replicant geen prijzen zal winnen voor zijn graphics, is het toch een prachtige game om te zien. De meeste gebieden hebben een ietwat somber kleurenpalet, maar ze zijn nauwelijks saai om naar te kijken of om doorheen te lopen. Er is genoeg kleur om elk gebied te laten opvallen en toch visueel gedenkwaardig te zijn.
Het eindresultaat is dus dat Nier Replicant er levendiger uitziet dan het bronmateriaal, terwijl het vaak subtiele gevoel van somberheid en gevaar van de wereld behouden blijft. Het is een bewijs van de expertise van ontwikkelaar Toylogic dat ze erin geslaagd zijn om de beelden van Nier zo moeiteloos bij te werken zonder het oorspronkelijke uiterlijk te vervreemden.
Het enige probleem dat we hier hebben, is dat de remaster had kunnen doen met een paar meer unieke NPC-modellen. Dezelfde paar zijn gerecycled reclamemuseum, en je zult dit gemakkelijk herkennen door gewoon door de drukkere straten van een stad te lopen. De zilveren voering is dat elke grote locatie zijn eigen set NPC's heeft die hun omgeving weerspiegelen, wat helpt om de klacht enigszins te beteugelen.
De hoge kwaliteit van de beelden van Nier Replicant vertaalt zich ook in het geweldige stemwerk en de fenomenale soundtrack. Zoals gezegd, keerde het meeste van het stemtalent van de originele Nier terug naar hun iconische personages in deze remaster, met opnieuw opgenomen lijnen die zelfs beter zijn dan hoe ze in 2010 klonken.
De ongelooflijke soundtrack van Nier Replicant is ook vernieuwd. Zangeres Emi Evans creëerde haar eigen chaotische taal om een mysterieus leven toe te voegen aan Keiichi Okabe's soundtrack voor zowel Replicant als Automata, en de opgeknapte soundtrack hier benadrukt dat meer dan ooit, en er staat geen enkele blindganger op de hele tracklijst.
Vonnis
Voor velen is Nier Replicant precies het spel waarop ze hebben gewacht. Het is gemakkelijk een van de beste remasters die we al geruime tijd hebben gezien, en zal zeker fans aanspreken die bekend zijn met de originele release uit 2010.
Even belangrijk is echter dat Nier Replicant erin slaagt om de kwaliteit van Nier Automata op bijna alle manieren te evenaren. De verbeterde beelden, gevechten en muziek in combinatie met de kenmerkende verhalen van Yoko Taro vormen een ideaal startpunt voor nieuwkomers in de serie, evenals voor degenen die alleen bekend zijn met Nier Automata.
Het enige echte opvallende probleem ligt dan ook in de meer alledaagse side-quests van Nier Replicant. Als sommige van de langere ophaalopdrachten gestroomlijnd hadden kunnen worden om het anders fantastische tempo van de game te behouden, dan zouden we het gemakkelijk kunnen aanbevelen aan gamers van alle niveaus.
Zoals het er nu uitziet, is Nier Replicant nog steeds een uitstekende remaster die doet wat hij wil en meer. Als je naar de Nier-serie hebt gekeken en je je afvraagt waar het allemaal om draait, is Nier Replicant de moeite waard.
- Nier Replicant perfectioneert de kunst van de remaster