Tijd gespeeld: 45 uur
Platform: Pc
Het grootste deel van een decennium lang verwacht, Cyberpunk 2077 is eindelijk hier, en het is net zo onstuimig gedetailleerd en prachtig als de trailers suggereren.
CD Projekt Red heeft weer een onnavolgbare RPG aan zijn bibliotheek toegevoegd, eentje waar je in de loop van vele maanden gemakkelijk tientallen uren in zou kunnen zinken, waarbij je elk haarsplitsend detail eruit haalt.
Het is gemakkelijk aan te bevelen als je een groot spel nodig hebt om je door de feestdagen heen te loodsen, vooral als je voorbij de huidige mechanische hik en een enigszins gecompromitteerd verhaal kunt kijken.
Cyberpunk 2077 prijs en releasedatum
- Wat is het? Het punkachtige FPS RPG-opus van CD Projekt Red
- Publicatiedatum? 10 december 2022-2023
- Waar kan ik het op spelen? PS4 / PC / Xbox One / Stadia (komt naar PS5 en Xbox Series X | S in 2022-2023)
- Prijs? De standaardeditie is £ 49,99
Moonage dagdroom
- Ongelooflijke schaal, smakelijk gemaakt door het beste Quest-ontwerp in zijn klasse
- Aanpasbare en uiterst bevredigende meeslepende simulator-gameplay
- Lonende verkenning en uitstekende herspeelbaarheid
In Cyberpunk 2077 speel je als V, een mondige huurling die alles zal doen wat nodig is om een levende legende te worden in Night City. Helaas betekent dat ook het herbergen van de lang geleden overleden geest van Keanu Ree-, sorry, Johnny Silverhand, een aangespoelde rockstar-terrorist die langzaamaan hun geest overneemt. Hi-jinks volgen!
Als je de game in handen krijgt, zal de schaal van Cyberpunk 2077 je ongetwijfeld angstig maken. We hebben 45 uur besteed aan het bestuderen van het grootste deel van de inhoud en hebben drie van de eindes ervaren, en ons kaartscherm is nog steeds lang niet duidelijk. Maar dit is geen reden tot bezorgdheid - want als het gaat om RPG-zoektochtontwerp, is CD Projekt Red de beste in de branche.
Zelfs de meest onschadelijke vijandelijke ontmoetingen hebben een verhaal achter zich in Cyberpunk 2077, wat verkenning fundamenteel geweldig maakt. Dankzij de omvang van de instelling weet je nooit echt wie of wat je hierna tegenkomt. Een burger date met een criminele messias of een braindance exorcisme op de zwarte markt? Zelfs de rumoerige racemissies zijn erg leuk. Nieuwsgierige spelers wachten nieuwsgierige geneugten en je hebt altijd de keuze hoe je ze wilt benaderen.
Het is heel gemakkelijk om 30+ bevredigende minuten te besteden aan het snel opslaan en snel laden van je een weg door een gevechtssegment om de juiste reeks gebeurtenissen te krijgen die je in je hoofd had uitgestippeld. Je zult je synapsen schroeien over een dubieuze dialoogkeuze in een verder onbelangrijke nevenmissie, alleen maar omdat het kader zo interessant is dat je om het resultaat geeft.
Het is die Witcher-hekserij waar de Poolse ontwikkelaar beroemd om is, die het banale in andere open-world games hier opwindend maakt. We bleven maar zeggen dat we door zouden gaan met de belangrijkste missies in het belang van het sneller voltooien van het spel, maar elke keer dat we er een afmaakten, zouden we meegesleurd worden in een vier uur durende woestijnstupor van een fantastische side-quest na een geweldige side-quest.
Neurochancer
- Een opmerkelijk diepgaand personage-aanpassings- en rollenspel-systeem
- De leukste hackmechanismen op de markt
- Fascinerende Braindance-onderzoeken breken de strijd op
Rollenspel speelde zeker een rol in hoe deze game ons brein gegijzeld heeft. We speelden als een Nomad-hacker met een groenblauw ondersnit en aangepaste hartvormige pubes. Onze V is een vlot pratend technisch meesterbrein dat de verdediging van zijn tegenstander van een afstand kan doorbreken en hen kan besmetten met code, waardoor besmetting en cyberpsychose ontstaat, waardoor hun gemanipuleerde onderwerpen gedwongen zelfmoord worden gepleegd.
De hackmechanismen van deze game zetten Watch Dogs te schande, waardoor je bijna elk aspect van een omgeving kunt besturen op een manier die alleen wordt geëvenaard door klassieke meeslepende simulators zoals Deus Ex. Als het mis ging, zouden we vertrouwen op onze cybernetische augmentaties om het woord te voeren, zoals onze huidgravures waarmee je slimme wapens kunt hanteren met kogels die op zoek gaan en de Mantis Blades, vlijmscherpe onderarmuitsteeksels waarmee we alle papperige hersenen kunnen opruimen achterblijvers.
En zelfs als missies remmen, houdt Cyberpunk 2077 dingen interessant door je in een Batman Arkham-achtige onderzoeker te veranderen. Braindance-puzzels onthullen plotdetails door je de opgenomen herinneringen van anderen te laten spelen en inspecteren die zijn vastgelegd in digitale was. Je kunt dan verdachte NPC's ter plaatse controleren met op statistieken gebaseerde dialoogcontroles die teruggrijpen op de rustige dagen van Fallout 3.
Als je erover nadenkt, zijn er niet veel single-player FPS RPG's van deze aard op de markt, dus de terugkeer naar deze stijl voelde als een roman, vooral met de volgende generatie nuance geïmplementeerd door CD Projekt Red. Maar dat wil niet zeggen dat er hier geen enkele redundante systemen in het spel zijn.
Dixie Flatline
- De strijd is gevarieerd en leuk, maar niet zo fris als je zou verwachten
- Sommige systemen voelen halfbakken aan, zoals melee-gevechten en verbruiksartikelen
- Glitches kunnen speciale momenten bederven
Het is in de praktijk een stuk dynamischer, maar de naaste buur van Cyberpunk 2077 is Fallout 4. Het doet op die afdeling niets spannends buiten de eigenzinnige cyberware, maar het biedt nog steeds een goede gameplay-loop. Melee-gevechten, vooral met botte wapens, voelen echter bijzonder zweverig en teleurstellend aan, dus het is jammer dat er een hele reeks missies omheen is gebaseerd.
En gedurende bijna 50 uur hebben we zelfs nooit nagedacht over de noodzaak van consumeerbare etenswaren of dranken, ondanks het feit dat ze uw inventaris zo gemakkelijk verstoppen. Het 'Wanted'-systeem is ook een dood gewicht dat geen ander doel dient dan je te ergeren wanneer je per ongeluk een burger overrijdt - gemakkelijk te doen, gezien de krappe straten en de grillige besturing van voertuigen terwijl je tussen pictogrammen reist.
En ja, helaas zijn er genoeg problemen om mee te kampen. Van speurtochten die we niet kunnen voltooien tot overlays die niet verdwijnen, er gebeurt veel. We hebben gedenkwaardige momenten gehad die werden onderdrukt door weerbarstige animaties en ontbrekende dialogen en texturen. Par voor de cursus, zou je kunnen zeggen, en eerlijk genoeg - het heeft ons er niet van weerhouden om het verdomde ding lang na het voltooien ervan te blijven volgen. Er komt een Day One-patch aan die enkele vouwen zou moeten gladstrijken, maar aangezien er honderden kledingstukken en specifieke animaties zijn om een laptop onder een bed vandaan te halen, moet je aan je verwachtingen voldoen.
De belangrijkste missiereeks fungeert als de betrouwbare ruggengraat van Cyberpunk 2077, introduceert coole personages en biedt structuur aan de open wereld, waardoor verkenning wordt overgehaald op dezelfde onschadelijke manier als Skyrim. Aangezien je speelt als een blanco lei, is het niet zo rijk en romanesk als The Witcher 3 als dat is wat je verwacht. Toch is het een plezierige kaskraker met een paar leuke wendingen en geweldige decorstukken, terwijl je sluipschutters uitschakelt tijdens een drukke bedrijfsparade en infiltreert in een digitaal bordeel.
Plastic punk
- Johnny Silverhand is goed gespeeld, maar uiteindelijk niet overtuigend
- De thema's van de game voelen tegenstrijdig en verwarrend aan
- Het werkt goed en ziet er geweldig uit op pc, met geweldig geluid om op te starten
De ondersteunende cast wordt geleid door Johnny Silverhand, V's onaangename sidekick wiens in-game model eruitziet als Keanu Reeves na een slechte nachtrust. Hij gaat verder als een van die mensen die nog steeds ontkennen over de dood van rockmuziek en bestaat om de speler te kwellen met een eclectische dialoog die opvalt te midden van een niet-overtuigende verlossingsboog. De uitvoering van Reeves is erg leuk om te zien, maar de tekst eromheen ondermijnt het. Het is jammer, maar er zijn genoeg andere interessante bijpersonages met betere bogen die je tijdens het spel zult leren kennen.
Op de afdeling thema's en subtekst staat het spel vaak op gespannen voet met zichzelf. Het is een antikapitalistische satire die zich ironisch genoeg heeft gepositioneerd als de ultieme hot commodity in 2022-2023, een die is gemaakt onder vermeend twijfelachtige omstandigheden. Wat we overhouden, is een zeer zakelijke kijk op cyberpunk die leunt op de modieuze jaren 80-esthetiek, hyperseksualisatie en willekeurige spats van een niet-op-de-plaats-filosofie. Het is verrassend hoeveel het voelde geketend aan de plotpunten en karakters van zijn tafelbladinspiratie, ondanks dat het zich een halve eeuw later afspeelde.
De manier waarop het spel omgaat met vrouwelijke personages is teleurstellend, en de politiek is overal. Het graaft in een aantal gevoelige thema's die ver boven het salarisniveau liggen, en de conclusies klinken vaak hol dankzij de inherente scherpte van het spel. Veel van de beelden lijken bedoeld om de speler te choqueren zonder hem ooit echt aan het denken te zetten, meestal ten koste van de onderdrukten. Eerlijk gezegd is het moeilijk om enthousiast te zijn over het crystal ball punk-manifest van een game die met influencers op zijn billboards zwaait …
We hebben nog geen idee hoe het op consoles wordt afgespeeld, maar we speelden op pc met een RTX 2080 die zijn verbluffende, regenachtige straten met raytracing aandreef. Zelfs op de maximale instellingen liep het peachy, met een aantal natuurlijke framesnelheidsdalingen in drukke gebieden. Het klinkt ook fantastisch. De geluidsontwerpers en componisten hebben veel lof nodig voor hun bonzende technobeats en Nine Inch Nail-facsimiles die door grime-geteisterde verlaten gebouwen en sfeervolle bars weerklinken. De wapens zijn eveneens knapperig en pittig, precies zoals we ze lekker vinden.
Vonnis
We gaan nog veel meer van Cyberpunk 2077 spelen, ook al hebben we het al gezien en hebben we er in de loop van een week bijna 50 ontzettend plezierige uren in gestopt. De fun-factor, herspeelbaarheid en prijs-kwaliteitverhouding valt niet te ontkennen, en de beperkte markt van FPS RPG's met meeslepende sim-gameplay-systemen maakt Cyberpunk 2077 gemakkelijk te verkopen voor liefhebbers van games zoals Fallout en Deus Ex - het is een samensmelting van veel van de beste eigenschappen van het genre.
Er zijn halfbakken mechanica, glitches en narratieve misstappen om mee te kampen die je misschien wel of niet kunt negeren. Toch is het algehele pakket de moeite van het bekijken waard, vooral als je de opmerkelijke betrouwbaarheid van de game wilt gebruiken om te profiteren van je next-gen console of grafische kaart.
- Voorafgaand aan Cyberpunk 2077 speelden we Cyberpunk Red - en het escaleerde snel
