Paper Mario: The Origami King recensie

Informatie bekijken

Tijd gespeeld: 28 uur

Platform: Nintendo Switch

Door een set antropomorfe kleurpotloden te horen krijgen dat je beter was als side-scroller, wordt de toon gezet van wat je kunt verwachten van Paper Mario: The Origami King. Het is gek, het is bizar en het is verrassend briljant.

Om dit jaar zijn 20e verjaardag te vieren, keert Paper Mario terug met zijn zesde inzending tot nu toe, voortkomend uit de gemengde reactie op de Wii U's Color Splash en de universeel gepande Sticker Star op de 3DS.

Fans verlangen al meer dan een decennium naar een terugkeer naar de traditionele RPG-stijl en originaliteit die hielpen de eerste twee games naar een niveau te tillen dat de serie nog moet heroveren. En hoewel The Origami King die niveaus niet helemaal haalt of zelfs de vorige geliefde mechanica helemaal niet herstelt, is het een waardige toevoeging en de beste Paper Mario sinds The Thousand Year Door.

Paper Mario: The Origami King prijs en releasedatum

Wat is het? Een nieuwe actie-RPG voor één speler in de geliefde Paper Mario-serie
Publicatiedatum? 17 juli 2022-2023
Waar kan ik het op spelen? Nintendo Switch
Prijs? $ 59,99 / £ 49,99 / AU $ 79

Keer terug naar het formulier

Bekend terrein
Gekke en bizarre premisse
Nieuwe papieren vaardigheden

We beginnen op bekend terrein en halen Mario en Luigi in op weg naar het Origami-festival op verzoek van prinses Peach. Het wordt al snel duidelijk dat niet alles is wat het lijkt, met veel van Toad Town aan flarden en de straten verlaten. De broers gaan verder naar het kasteel waar ze ontdekken dat prinses Peach is getransformeerd in een verontrustende origami-versie van haar vroegere zelf, dankzij de slechte daden van Olly, de Origamikoning.

"De kleurrijke stromen worden beschermd door de Legion of Stationary (beweeg over Legion of Doom), een assortiment van alledaagse huishoudelijke artikelen die klaar staan om al die tegenstanders te vernietigen."

Gedwongen om zich bij het A4-leger aan te sluiten, wordt Mario in de diepten van het kasteel gedropt, waar hij wordt opgewacht door Bowser en zijn volgelingen die in de rij staan om hetzelfde lot te ondergaan. De Koopa King is tot een vierkant gevouwen en is er ook niet zo blij mee, omdat zijn afgeknipte gezicht beschamend aan een pin bungelt.

Om te ontsnappen vindt Mario een magische cirkel, waarmee hij de nieuwe speciale vaardigheid 1.000-voudige armen kan gebruiken. Hier laat Mario lange, gevouwen armen groeien die delen van de papieren wereld uit elkaar kunnen scheuren om geheimen te ontdekken, puzzels op te lossen of te helpen in de strijd (waar we op zullen komen) en daarbij de lieve en brutale Olivia, Olly's zus, blootleggen. Het trio verlaat zich via een van Bowser's handlangers die de Koopa Clown Car bestuurt, maar wordt tegengehouden door Olly, alleen om het kasteel te zien ravotten in vijf kleurrijke stromen papier, waardoor niemand binnenkomt en Mario en Olivia gescheiden van iedereen zien in een noodlanding. - dus het avontuur beginnen.

Mario waagt zich door herfstbergen, grasvlaktes, onbekende zeeën, verlaten woestijnen en meer en neemt het op tegen Olly's ondergeschikten in een nieuw ringgevechtssysteem. Spelers moeten glijden en vijanden op een rij zetten om Mario een verhoogde aanvalskracht te geven, voordat ze een wapen (sprong, hamer of item) selecteren om ze neer te halen, terwijl het aftellen op de loer ligt. Dit wordt steeds complexer naarmate je verder komt en is een grote verbetering ten opzichte van de stickermechanica die de laatste twee iteraties teisterde.

Het nieuwe puzzelaspect kan even duren. Meer nog, het draagt bij aan het grootste nadeel van het spel, waarin het veel te lang duurt om echt op gang te komen. Het kan drie tot vier uur duren voordat de eerste baas is bereikt, alleen om een andere draai aan gevechten te introduceren.

In plaats van vijanden op een rij te zetten, laten deze gevechten Mario de vloerpanelen draaien om een pad naar de baas in het midden van het scherm te bouwen. De kleurrijke beekjes worden beschermd door de Legion of Stationary (beweeg over Legion of Doom), een assortiment alledaagse huishoudelijke artikelen die klaar staan om alle tegenstanders te vernietigen. Ze zijn inventief, steeds veranderend en een spektakel om te zien, helemaal tot aan de gordijnoproep.

Munten in overvloed

Langzame start
Inventieve baasgevechten
Confetti zorgt voor een bevredigende gameplay

Daarnaast zijn er Paper Macho-baasgevechten die plaatsvinden in de open wereld. Het is zeker een lust voor het oog om een gigantische Goomba te zien die als een lantaarnhindernis op je afkomt. Deze helpen om dingen te veranderen en zijn goed genoeg verspreid zodat ze zich nooit te veel gebruikt voelen.

Hoewel EXP-punten (ervaringspunten) er niet in slagen om weer terug te keren naar de serie, helpt de hogere waarde die op munten wordt geplaatst om de klap te dempen en toch voor een enigszins bevredigende vervanging te zorgen. Spelers verdienen munten in de strijd of in de nieuwe lineaire open wereld - geen hoofdstukken deze keer - waarbij de valuta voornamelijk wordt gebruikt om meer wapens en accessoires te kopen om Mario te verbeteren. Er zijn er ook genoeg! Na drie uur bezaten we meer dan 13.000 en voelden ons nooit vastgebonden aan geld tot de zeer latere stadia van het spel, en dat was eigenlijk alleen voor extra verzamelbare schatten.

Confetti is een functie waarbij Mario de kleine stukjes papier over gapende gaten gooit die over het land verspreid liggen. Identiek aan de verfgimmick in Color Splash, het is een welkome terugkeer die bijdraagt aan de wereld. Veel van deze gaten zullen ook de steigers laten zien die de papieren wereld ondersteunen, waardoor het verhaal gaande blijft dat deze games zijn gebaseerd op theaterstukken. Een leuke bijkomstigheid.

Het zit er op

Persoonlijkheden van partners schitteren
2D Zelda-achtige tempels
Verborgen padden verspreid over het land

Buiten dit is het fantastisch om te zien dat partners hun triomfantelijke terugkeer maken. Partners zijn personages die je rekruteert voor je gezelschap, om je te helpen in gevechtssituaties en om je in het algemeen te vermaken. Er zijn maar een handvol partners in Origami King, maar ze zijn allemaal vertederend en brengen zoveel aan het verhaal met zich mee. Alle ontvangen slim geschreven dialogen en spelen goed voor komische karbonades, maar sommige hebben duidelijker de voorkeur. De ene partner vertrekt met een emotioneel afscheid, terwijl een ander zonder pardon vertrekt. Het is een vreemde keuze. Het neemt echter niet weg van enkele van de onverwachte verhalende momenten die we hier niet zouden willen verpesten.

"Er is niets verbluffends nieuws, maar het is allemaal buitengewoon goed uitgevoerd dat het er niet toe doet."

Als het op vechten aankomt, zullen partners een keer op hun eigen manier aanvallen, maar ze zijn nooit zichtbaar in baasgevechten en zijn voor het grootste deel decoratief. Dit is een beetje teleurstellend, omdat elk personage met zijn eigen uitrusting en gezondheid om te beheren (zoals in de originelen) hier niet misplaatst zou hebben gevoeld.

Een van de prominente nieuwe secties van Origami King is beïnvloed door 2D Zelda. Vellumental-tempels zijn kerkerachtige gebieden waar Mario een aantal puzzels moet oplossen om de voogd van de Vellumental te bereiken. Er is zoveel om van te houden met deze niveaus, of je nu over lava loopt, over ijspanelen glijdt of stenen tabletten oplost om door te gaan naar het volgende gedeelte. Er is niets verbluffends nieuw, maar het is allemaal buitengewoon goed uitgevoerd dat het er niet toe doet.

Het is niet verwonderlijk dat Toads terug zijn in hun overvloed. De paddenstoelmannen zijn verspreid over de wereld te vinden, opgevouwen in allerlei vormen die Mario via zijn vertrouwenshamer weer normaal kan maken. Padden begeven zich vervolgens naar Toad Town om winkels te openen of als toeschouwer voor alle gevechten van Mario, waar ze kunnen worden opgeroepen als ze in de problemen zitten. Het is leuk om elke spleet tot 100% van de kaart te doorzoeken, maar er gaat iets verloren bij het zien dat elke pad identiek is. Het is toch niet moeilijk om er een snor op te plakken om het onderscheid te maken?

Het papieren esthetische ontwerp, dat heeft bijgedragen aan het tijdloos houden van de serie, glinstert zowel in de handheld als in de dock. Het is buitengewoon charmant en werkt net zo goed als je mag verwachten van een Nintendo first-party product.

Interessant is dat muziek niet alleen een grote rol speelt in het audio-ontwerp en de soundtrack - wat trouwens fantastisch is, met Sweetpaper Valley en Shroom City beide opvallende kenmerken - maar als een belangrijk onderdeel van de persoonlijkheid van de game. Er zijn niet veel spellen die een bejaarde boom en zijn trio van zingende "Sap Sisters" in het eerste uur kunnen losmaken en het laten werken. Het is een bewijs van hoe ver het schrijven, de dialoog en het hysterische karakter van het team bij Intelligent Systems zijn gekomen.

Vonnis

Het is misschien niet de meest uitdagende titel op Switch, maar het is misschien wel een van de leukste. Paper Mario: The Origami King is een verfrissende smaakreiniger in een jaar waarin meer luchtige en komische ervaringen meer dan ooit nodig zijn.

Regelmatige gevechten kunnen af en toe een beetje flinterdun worden, maar zodra baasgevechten beginnen te verschijnen, schiet de ante omhoog. Bij een verhaal van ongeveer 25 uur is er genoeg afwisseling en grillige Nintendo-magie dat het tempo nooit vreemd aanvoelt - buiten de openingstijden.

Voor nieuwkomers is het de moeite waard om in de waanzin te duiken zonder de last van voorafgaande reserveringen. Verwacht voor langetermijnfans niet iets dat lijkt op de originele twee en je zult misschien verrast worden door de fantasierijke niveaus, het heerlijke schrijven en het alomvattende leuke avontuur dat zorgt voor een gerechtvaardigde aflevering in een serie die altijd al is geweest verdiende het beste.