De eeuwige argumenten die jaarlijks de discussie over FIFA-games domineren, zijn moe en uitgesponnen. Er zijn twee kanten van het gangpad: de mensen die geen FIFA spelen en proberen het aan de kaak te stellen als een soort anti-game, en de mensen die het kopen maar klagen dat het nooit verandert. Dit laatste wordt meestal gevolgd door een naïeve kanttekening over hoe EA de algehele game ‘FIFA’ zou moeten noemen en deze elk jaar zou moeten updaten.
Oké, we snappen het. EA brengt slechts kleine wijzigingen aan in een vertrouwde formule - een methode die in het afgelopen decennium door veel franchises is gebruikt. Misschien is het de fysieke afstand tot de actie, of de recursieve gameplay die in lange tijd niet is veranderd, waardoor dit zinloze argument weer opduikt. Maar nogmaals, de argumenten zijn weer naar boven gekomen nu FIFA 20 gestaag de winkelschappen nadert met alle onvermijdelijkheid van de rijzende zon.
Met de iteratie van de stoere serie dit jaar lijkt EA een aantal gedurfde stappen in de goede richting te hebben gezet, vooral als het gaat om het geven van spelers waar ze om vroegen op het gebied van spelmodi en statistisch knutselen. Maar is dit slechts verzoening terwijl de grotere systemen frustrerend blijven, of suggereert het een zinvolle toewijding om het prachtige spel te verbeteren met feedback van fans op sleeptouw?
Elektrisch gevoel
Laten we beginnen met de meest omvangrijke uitbreiding van het basisspel: Volta-voetbal. De grootste dwaasheid van Volta is dat het veel te hard probeert om cool te zijn, maar wanneer je in de dood van een lucifer op een dak in Tokio terechtkomt, besef je dat het echte bliksem in een fles is.
Bij 3v3, met de gekooide muren omhoog, komt Volta FIFA neer op de meest sociale en opwindende elementen. Het horen van de bas schallen en het kijken naar de opzichtige vieringen, het vormt een perfecte aanvulling op de bezwete, krachttermen beladen coöp-ervaring op de bank waarvoor we allemaal naar FIFA worden aangetrokken. De adrenaline is altijd in de lucht te voelen als je een vaardige run langs de vleugel samenstelt en de kooi gebruikt om de bal terug te laten kaatsen tot een zwaartekracht tartende, vriendschapsvernietigende salvo.
De verhaalmodus is … echt niet het vermelden waard. Het heeft niet het kloppende hart van The Journey, maar de verscheidenheid aan locaties, glans en neon maken dat goed. Je kunt de huiveringwekkende tussenfilmpjes overslaan en (terecht) kreunen over de lange knock-outtoernooien, maar het belangrijkste is de gameplay zelf.
Bij Volta draait alles om showmanschap, vaardigheid en je tegenstander voor de gek houden. Wedstrijden worden beëindigd door een bepaald aantal doelpunten te verzamelen, en kunnen in een oogwenk of een bepaalde tijd worden afgelopen als je wordt gekoppeld aan een bekwame speler. Dit is de eerste keer dat mannen en vrouwen ook een veld kunnen delen in een FIFA-game, en dat is een welkome verrukking.
Vaardigheidsbewegingen zijn hier natuurlijk vrij belangrijk, en het gaat erom dat je vloeiendheid tussen je teamgenoten creëert door je omgeving te gebruiken en ervoor te zorgen dat ze goed gepositioneerd zijn in de buurt van de box, zodat ze doelen kunnen wegspelen en de tegenstander in verlegenheid brengen. Het is erg leuk als je de regels niet volgt, en het voelt als een gemoderniseerde versie van FIFA Street, wat best wel een gewaagd compliment is.
Op dezelfde manier voelt Volta zich echter verzand door het feit dat het niet echt FIFA Street is. De optie om geen muren te hebben voelt contra-intuïtief en minder leuk, net als het vergroten van de teamgrootte naar 5v5. Wanneer Volta meer op het gepolijste ‘echte voetbal’ begint te lijken dat je elders in FIFA 20 vindt, begin je de scherpe randen te zien.
Huisregels
Een focus op plezier en luisteren naar de fans komt elders in het FIFA 20-pakket naar voren, met name in de nieuwe regelbrekende spelmodi die hun weg hebben gevonden naar Ultimate Team. Ze zijn wisselvallig in termen van succesvolle eigenaardigheden, waarbij de balhoudende King of the Hill neerkomt op een frustrerende verveling, maar No Rules hackathons en Survival-wedstrijden (waarbij een willekeurige speler uit het scorende team wordt geworpen nadat hij een doelpunt heeft weggelegd) het leveren van enkele van de meest verfrissende FIFA-wedstrijden die we in jaren hebben gespeeld.
Cruciaal is dat voor degenen onder jullie in een huishouden waar altijd een potje FIFA te spelen is, de mogelijkheid om een aantal Rocket League-achtige gekke modifiers in te schakelen wordt gewaardeerd, en FIFA 20 bekleedt met een luchtig fineer dat, in combinatie met Volta, helpt bij het hacken van zijn stoïcijnse buitenkant. Deze charme wordt ondersteund door een gevarieerde soundtrack met Jorja Smith, Mura Masa en Slowthai.
De decorstukken zijn nu gericht op een stok en veel creatiever. Je kunt met de rechter joystick een verschillende mate van draaiing toevoegen aan je extra tijdverlies om de hele FIFA-carrière van je tegenstander echt te ontmantelen. Het maakt de zaken zeker ingewikkelder, maar het aangaan van de uitdaging maakt deel uit van de buy-in met FIFA 20, omdat het er echt naar streeft je bloot te leggen en je te overtuigen om het soort voetbal te spelen dat de game wil dat je speelt. Van een simpele tackle tot een acht-pass finish, alles is verdiend in de prachtige game van dit jaar, en we zijn verheugd te kunnen zeggen dat veel van wat jullie 'zweterige' tactieken kunnen noemen, zijn gladgestreken.
Slechte gewoontes
FIFA legt nu een serieuze nadruk op visie, waarbij de positionering van spelers en het vooruitlopen op goede runs de hoogste prioriteit hebben. Het is essentieel om te letten op opgeheven handen in de hoek van je oog en op je vleugelspelers te letten. Je kunt niet te lang wachten om over te steken als je in de aanval bent, anders stopt de strakke verdedigende opstelling van je tegenstander je nadering binnen enkele seconden.
Onze persoonlijke gewoonte was om R2 te veel vast te houden en consequent een pass te vervangen door een steekpass. We hebben onze demonen onder ogen moeten zien en het wiel hier opnieuw moeten leren, maar het voelt niet bestraffend, meer nog alsof het een weg opent naar een meer lonende partij voetbal. Overwinningen zijn veel leuker als je tactisch speelt en geniet van elke pass. Hierdoor worden grotere gevolgen gevoeld: games hebben niet de onverklaarbare wonderdoelen die ze vroeger hadden, maar ze hebben wel meer berekende afwerkingen die niet zo vluchtig aanvoelen. Realisme!
Een ander gevolg is dat er veel minder gevaarlijke tweebenige tackles zijn in FIFA 20, een gevolg van het vernieuwen van het tempo-systeem om spelers echte snelheid te geven.
Deandre Yedlin is een niet te stoppen kracht als je met de stick tikt om hem langs de vleugel te laten razen, en zelfs één verdediger die uit positie is, zal met meer vertrouwen leiden tot een bal van de tegenstander in je net. De details van spelerattributen hebben het gevoel dat ze daardoor iets betekenen, vooral als ze correct worden uitgezonden in Ultimate Team.
Schieten is nog steeds moeilijk onder de knie te krijgen, met name dankzij de controversiële minigame die in FIFA 19 is geïntroduceerd, waarbij je nogmaals op de cirkelknop moet drukken om het schot te verfijnen, wat nog steeds nogal onnatuurlijk aanvoelt. Je kunt het gewoon negeren, maar het bestaan ervan is hoe dan ook opdringerig. Visuals lijken veel te veel op FIFA 19 met een paar laagjes glans (de glans op Jonjo Shelvey's hoofd is verblindend) maar op dit punt zullen we moeten wachten tot de volgende generatie consoles om een echte grafische upgrade te zien in een FIFA-game - als dat iets is waar je zelfs maar om geeft.
In de carrièremodus kun je nu, als je wilt, reageren op sms'jes van Jamaal Lascelles 's avonds laat om het moreel hoog te houden bij je spelers. Buiten dat zijn er een aantal leuke interactieve persconferenties, maar het is echt allemaal een vaste aankleding in plaats van een behoorlijke revisie. Het is goed!
Ultimate Team heeft nu een voortgangssysteem voor gevechtspassen en, bij proxy, meer middelen om munten en pakketten te ontvangen om de roofzuchtige economie te compenseren. Er zijn ook een aantal fantastische verbeteringen in de levenskwaliteit van de menu's, waaronder een radiale balk die automatisch aangeeft welk verbruiksartikel u moet gebruiken. Het is nog steeds net zo verslavend als vijf jaar geleden, maar nu is navigeren door menu's en baggeren door uw transferlijst efficiënter. Het is zeker niet kapot, en het hoeft niet te worden gerepareerd.
Vonnis
FIFA 20 heeft veel te bieden. Dingen zijn op de begane grond zeker veranderd, meestal ten goede, hoewel er ongetwijfeld een paar maanden na de lancering petities en exploderende subreddits zullen zijn. Dat is de beproeving om te proberen 's werelds populairste sportgame in evenwicht te brengen.
Met een fantastische nieuwe manier om te spelen in Volta, een luchtige reeks modi voor coöp op de bank en een aantal slimme, genuanceerde gameplay-tweaks die een eerlijker en lonend spel van voetbal uitlokken, is dit zeker geen tussenjaar of een gemakkelijk overslaan als je een franchisefan bent. In feite is het misschien wel de beste FIFA-game in een paar jaar, voornamelijk bereikt door te reageren op feedback van fans met gezonde ontwerpbeslissingen.
- Het mooie spel: hoe FIFA de kampioen van voetbalsimulatoren werd
- Bekijk onze selectie van de beste PS4-games