Devil May Cry 5 recensie

Informatie bekijken

Platform: Pc

Tijd gespeeld: 10 uur (verhaal compleet)

Het is meer dan een decennium geleden sinds onze laatste kans om demonen te hacken en / of in stukken te hakken in Capcom's Devil May Cry-serie. In die tijd zijn er veel dingen veranderd, maar het enige dat hopelijk niet is, is de pure vreugde om de meest stijlvolle duivelsjager ter wereld te zijn.

Een snelle DMC-opfriscursus dan: lang geleden kwam een demon genaamd Sparda in opstand tegen zijn verwanten en vocht hij aan de kant van de mensen die zijn broers tot slaaf wilden maken. Hij werd verliefd op een menselijke vrouw en ze kregen een tweelingzoon; Dante en Vergil. Dante is sinds het begin de hoofdrolspeler van Devil May Cry, maar in Devil May Cry 4 stond de nieuwe man Nero centraal.

Devil May Cry 5 speelt zich een paar jaar na DMC 4 af. Nero heeft zijn arm van zijn lichaam gerukt en zoekt wraak op de dader, terwijl hij samen met zijn vriend Nico naar de stad Red Grave reist. Ondertussen is Dante naar Red Grave gekomen om een vreemde gebeurtenis te onderzoeken in opdracht van de mysterieuze V - wat geen eufemisme is, maar eigenlijk de naam van een personage.

Het is hier dat de dingen heel snel in een vicieuze horizontale richting gaan en de uitwerpselen de draaiende messen raken die je helpen koel te blijven. Het lijkt erop dat een of andere ondeugende zo-en-zo heeft besloten hun wortels in de stad te vestigen - letterlijk in dit geval omdat het een gigantische demonische boom is.

Dit veroorzaakt allerlei problemen, zoals het verscheurd worden van de stad, het leegbloeden van mensen om de slechte flora te voeden, en het feit dat er overal rare demonen zijn. Het is dan aan jou om de controle over Nero, V en Dante over te nemen om de rol van houthakker / verdelger te spelen.

Licht, camera, actie!

Dit is zowel een coole opname als laat zien hoe goed we zijn in het spel.

Devil May Cry is altijd een serie vol actie geweest. DMC 5 is niet anders, het is misschien wel de beste die de serie ooit is geweest. Als je tijdens het verhaal drie personages hebt waar je tussen flitst, voelt elke missie gevarieerder dan ooit tevoren.

Nero heeft een assortiment kwetsbare, maar uitzonderlijk krachtige Devil Breaker-armen tot zijn beschikking. Hij is gespecialiseerd in het naar zich toe slepen van vijanden en het is enorm leuk om in de lucht te spelen. V is de grootste verandering in speelstijl die de serie ooit heeft gezien. Hij raakt er zelf zelden bij betrokken, maar kiest ervoor om zijn demonische vrienden voor hem te laten vechten. Je voelt je als een almachtige poppenspeler, iemand die alleen zijn handen vuil maakt als hij de laatste klap uitdeelt. Dan hebben we Dante. Deze legendarische duivelsjager gebruikt een breed scala aan wapens en kan ze in een oogwenk veranderen. Het zorgt voor een ongelooflijk vloeiend vechtsysteem dat de andere twee personages niet helemaal kunnen matchen.

Het verhaal zelf flitst ook een beetje door de tijd. Elk van de missies is voorzien van een tijdstempel, zodat u precies weet waar deze op de tijdlijn valt. Hoewel een groot deel van het spel chronologisch is, is het leuk om een maand terug te springen om te zien wat de huidige problemen veroorzaakte. Voor het grootste deel houdt het verhaal een goed tempo aan, hoewel het ongeveer driekwart van de weg erdoor een rare dip heeft die een beetje uitgesleept aanvoelt. Gelukkig duurt het niet lang, en het tempo keert terug naar halsbrekende toeren voor het laatste deel van de wedstrijd.

Het verhaal van Devil May Cry 5 is erg bedoeld voor ervaren spelers van de serie; tijdens het spel zijn er een overvloed aan referenties, knipogen en emotionele opmerkingen die je niet zult krijgen tenzij je alle spellen hebt gespeeld. Als nieuwkomer kan er nog steeds van worden genoten, alleen niet zo veel.

Smokin 'sexy stijl

Dante is de belichaming van uitgehongerde aandacht.

De kern van DMC heeft altijd geprobeerd zoveel mogelijk te pronken. Je kunt het aankleden zoals je wilt, maar dit is de kern van het spel. In elk gevecht dat je krijgt, is je doel om zo stijlvol mogelijk te zijn. Dit doe je door verschillende aanvallen door elkaar te halen en nooit geraakt te worden, allemaal met als doel die SSS-rang te halen. Als deze stijl van actiespel niet jouw ding is, is er een auto-combo-functie waarmee je op de knoppen kunt hameren en er toch verdomd goed uit kunt zien. Het betekent dat je nooit gestraft zult worden omdat je het niet kunt, de game helpt je graag verder.

Het is ook niet alleen een cijfer in deze. Als je het beter doet in elk gevecht, zul je de muziek horen opbouwen. Het wordt luider en complexer naarmate u beter presteert. Het is een prachtig stukje audio-ontwerp dat je helpt oppompen als je het goed begint te doen, en de zenuwen wegneemt die soms kunnen voortvloeien uit een goede uitvoering.

Deze flair voor het dramatische is tijdens het hele spel aanwezig. Verdorie, Dante krijgt op een gegeven moment een hoed en lanceert een dansnummer dat doet denken aan een bepaalde spannende popster. De prachtig geanimeerde tussenfilmpjes laten allemaal dezelfde minachting voor het redelijke zien. De game omarmt zijn absurditeit op een manier die duidelijk maakt dat het niet bedoeld is om serieus te worden genomen. Het is de bedoeling dat je plezier hebt, en plezier is precies wat je zult hebben.

Duivels gaan niet dood

Hallo, kan ik een pizza krijgen voor dit deel van een demonenboom?

Een doorloop van het spel kost je ongeveer 10 uur van je sterfelijke leven. Ongetwijfeld goed bestede tijd. Het duurt echter veel langer om het spel echt te verslaan, omdat je gaandeweg moeilijkere moeilijkheidsgraden ontgrendelt. De ervaring zelf zal dus veel langer duren dan de tijd die je besteedt aan het genieten van het verhaal. Wanneer je vervolgens de geheime missies, verborgen items en vervolgens de ranglijst van de missie zelf toevoegt, kun je gemakkelijk tientallen uren verliezen aan dit duivels goede actiespel.

Dat gezegd hebbende, het ontwerp van de missie is een beetje ouderwets. Je gaat van arena naar arena en verslaat elke duivel die je tegenkomt. De levels eindigen vrijwel allemaal met een baasgevecht, waarbij elke baas wordt voorafgegaan door een telefooncel. Met de telefooncellen kun je orbs uitgeven om een level omhoog te gaan en als je ooit eerder een RPG hebt gespeeld, geven ze de baas aan dat hij vecht op vrijwel dezelfde manier als een save-point dat zou doen.

Natuurlijk, de missies vinden het wiel niet opnieuw uit, maar de game is zo leuk dat je je daar zelden van bewust bent.

Vonnis

Deze tatoeages komen binnenkort naar een nerd bij jou in de buurt.

Devil May Cry 5 is het actiespel-equivalent van een volwassen gothic-kind. Het ziet er beter uit dan ooit tevoren, het werkt veel harder dan vroeger en het heeft nog steeds dezelfde muzieksmaak.

Elk gevecht is een waar genoegen om je in vast te houden en je rang zien stijgen en de muziek horen aanzwellen wordt nooit oud. Het doet absoluut alles goed voor oude fans als het op het verhaal aankomt. Toch is het op zichzelf staande verhaal gemakkelijk genoeg te volgen voor nieuwkomers. De gameplay is ook verreweg de beste die het ooit is geweest. Dus hoewel een duivel misschien huilt, zal het niet zijn vanwege dit helse leuke spel.

(Afbeelding credits: Capcom)