Platform: Pc
Tijd gespeeld: 9 uren
Minecraft Dungeons voelt als een dag bij Legoland, en niet alleen vanwege de blokkerige esthetiek. Het voelt als een dag bij Legoland omdat het net zo leuk begint en eruitziet als een wereld van eindeloze mogelijkheden, maar je realiseert je al snel dat het vrijwel hetzelfde is dat keer op keer wordt herhaald. Na een paar levels lijkt het gewoon niets te doen met zijn ideeën, en hoewel het Minecraft-fans zeker zal plezieren, is het gedoemd om een redelijk fatsoenlijke spin-off te worden in plaats van een geloofwaardige volgende stap voor de franchise.
De game werpt je als een stille held, plat in elk opzicht, afgezien van je blokkerige dimensies, terwijl je je een weg baant door verschillende kerkers om de kwaadaardige Illager en de handlangers die hij heeft opgeroepen te verslaan. Met een bescheiden reeks melee-, afstands- en magische wapens tot je beschikking, moet je je door zwermen vijanden vechten terwijl je de kronkelende kerkers verkent. Sommige van deze kerkers zijn echte grotten / mijnen enz., Maar er zijn ook besneeuwde toendra's, troebele moerassen en verschroeiende woestijnen. De basistaak is echter hetzelfde: bereik het einde van het level.
Inschuimen, uitspoelen, herhalen
Op maaiveld is er veel afwisseling. De negen niveaus onderscheiden zich duidelijk van elkaar en de vijanden nemen toe in intensiteit en creativiteit naarmate het spel vordert. Vroege game-slechteriken komen gewoon naar je toe en proberen je te slaan, terwijl je later te maken krijgt met boogschutters, golems, tovenaars en arena-vallen, waardoor je je strategie moet veranderen van het basale hack-and-slash-knoppen stampen naar een meer tactische benadering, waarbij je genezing, afstandswapens en artefactbonussen.
Zelfs hier vonden we een paar probleempjes. Je kunt je wapens niet upgraden, wat betekent dat je aanvallen kunt verliezen als je sterker wordt en ze ontgroeit, en je kunt helemaal geen afstandswapens gebruiken terwijl je een projectiel vasthoudt. Met hoe chaotisch de gevechten kunnen worden, kunnen deze kleine problemen je echt naar beneden halen.
En als je wat beter kijkt, zul je merken dat de niveaus in wezen hetzelfde zijn, alleen met andere kleding. Je kunt de meeste wapens al vroeg krijgen, ze hebben gewoon betere statistieken verderop. En hoewel de vijanden wat groei vertonen - latere vijanden kunnen spreuken uitspreken die je ontsnapping blokkeren - doet het spel zelf dat niet. Het lijkt een beetje op die scène in Inception wanneer Tom Hardy tegen Joseph Gordon-Levitt zegt: "Je moet niet bang zijn om een beetje groter te dromen, schat," en dan blijkt dat zijn grotere droom … een iets krachtiger geweer is. De game gooit gewoon meer vijanden naar je toe en noemt het progressie; dit wordt nog duidelijker als je op een hogere moeilijkheidsgraad speelt.
Wat dat betreft, de game heeft een glijdende moeilijkheidsgraad, waar het een standaardniveau suggereert op basis van je huidige kracht, en je vervolgens moeilijkheden biedt die iets hoger of lager zijn. Naarmate je echter verder komt in het spel, worden de gemakkelijkste moeilijkheden buitengesloten, waardoor je tegen zwaardere vijanden moet spelen. We speelden op alles wat de game suggereerde, maar het is de moeite waard om erop te wijzen dat je het voor een game die op plezier is gebouwd, het niet te gemakkelijk aan zal doen.
Coöp is vooral handig als het moeilijk wordt, en de game kan lokaal of online worden gespeeld, maar vanaf nu niet allebei. Cross-platform is door Microsoft beloofd voor lancering, maar was niet beschikbaar toen we deze recensie schreven.
Elk niveau eindigt ook op een belachelijk vergelijkbare manier. Ofwel vecht je tegen een grote baas, vecht je tegen een grote golfzwerm, of vecht je af en toe samen met beide. Dat is een standaardconventie van het dungeon-crawler-genre, maar het probleem van Minecraft Dungeons is dat het zelfs binnen slechts negen niveaus bazen hergebruikt.
Redstone Golem wordt te veel gebruikt in het laatste stuk, de golven hebben meestal dezelfde tactiek en afgezien van een paar bazen die out of the box denken, voelt het keer op keer winnen van zeer vergelijkbare veldslagen minder als een prestatie en meer als een klus. Niemand geniet op de beste momenten van grinden, dus het is een prestatie voor Minecraft Dungeons om je het gevoel te geven dat je de eerste keer aan het grinden bent.
Het is absoluut Minecraft
Het is niet de beste dungeon-crawler die er is, maar het is onmiskenbaar een Minecraft-game, en voor sommige spelers zal dat de make- of breakfactor zijn. Hoewel we slechts een lichte karakterisering en korte vertelling krijgen, legt het op briljante wijze de essentie van Minecraft vast. De verkenning voelt authentiek aan, de toon is perfect en zit boordevol referenties en klassieke Minecraft-nietjes.
Een daarvan is Enderman, een riff op Slenderman die je in Minecraft zal aanvallen als je hem recht aankijkt. Hij is terug als een sporadische baas die halverwege de meeste niveaus opduikt. Hij krijst, het scherm vervaagt en hij teleporteert om je heen, de game zet zich volledig in om zijn esthetiek te verkopen. Hij duikt veel te vaak op voor niet-fans om het te verdragen, maar het benadrukt het feit dat hoewel de game een beetje ruw aan de randen is, het zeker met liefde is gemaakt.
De problemen kunnen worden toegeschreven aan het feit dat dit een kort spel is dat te lang duurt. Dat wil niet zeggen dat het korter zou moeten zijn - je kijkt naar vier tot vijf uur om het te verslaan, waarschijnlijk minder in coöp - maar dat de structuur van het spel gebrekkig aanvoelt.
De latere game heeft een indrukwekkend platformspel, waarbij je roterende zwaarden moet ontwijken, deuren dicht moet slaan en op springplanken moet springen, en hier wat meer tegenaan leunen had misschien meer succes gehad. In plaats van een kronkelend woestijnniveau dat slechts marginaal verschilt van het moerasniveau, zou het hebben van twee of drie veel kortere woestijnniveaus misschien frisser aanvoelen. Er zijn een paar zijgrotten die je kunt ontdekken door kaarten in de hoofdniveaus te vinden, en het spelen van deze grotten voelde altijd verfrissend en nieuw aan, zelfs toen de belangrijkste speurtochten opraken.
Vonnis
Minecraft Dungeons is een solide game, hoewel teleurstellend voor een franchise die op creativiteit is gebouwd, er niet al te veel variatie te vinden is, vooral tegen het einde. Zelfs als de niveaus hun inventiviteit behouden, beginnen de vijanden allemaal samen te vervagen.
Er is hier plezier te beleven, en met een looptijd van vijf uur zal het nooit te veel slepen. Met vrienden heeft Minecraft Dungeons genoeg te bieden om de herhaling en de scheuren die zijn bedekt over het hoofd te zien. Aan het eind van de dag is het een Minecraft-kerkercrawler. Als je het voor het eerste deel koopt, word dan gek. Als je het voor de tweede koopt, wacht dan misschien op de uitverkoop.
- Hoe Minecraft voor pc te downloaden
