Platform: Pc
Tijd gespeeld: We speelden 15 uur Doom Eternal, voltooiden de hoofdcampagne op de moeilijkheidsgraad Hurt Me Plenty en verzamelden de meeste verzamelobjecten en upgrades.
Doom Eternal is verrezen uit de diepten van de hel als het vervolg op Doom 2016 en zet de erfenis van zijn voorgangers voort van het mixen van oud en nieuw in de hoop het FPS-genre nieuw leven in te blazen. Hoewel Doom 2016 zijn tekortkomingen had, dienen deze eerste ideeën nu als de ruggengraat voor een compleet nieuwe visie op wat Doom werkelijk is.
Snelle gevechten, luide wapens en angstaanjagende demonen zijn er in overvloed in het aanbod van 2016. Het retro-DNA had de perfecte balans gevonden naast de technische verbeteringen die de afgelopen decennia aanwezig waren - en Doom Eternal heeft hier in overvloed op voortgebouwd.
Het is meer dan 25 jaar geleden sinds de eerste Doom, en Doom Eternal ziet eruit en voelt precies wat de game 2016 zo wanhopig probeerde te zijn. De elementen die werkten in Doom 2016 zijn nog steeds aanwezig in een nieuwe singleplayer-campagne, maar al het andere is verhoogd tot 11 en nog wat; elke stoot, plak, ontwijking en gitaarriff is hier een bewijs van.
Buitenaardse conflicten
The Doom Slayer, vooral bekend als de Doom Guy, is sinds zijn laatste avontuur niet opgehouden te vechten tegen demonische wezens. Hij verblijft nu op een enorm schip dat toepasselijk Fortress of Doom heet, dat dient als een uitvalsbasis die je tussen missies door zult bezoeken. Het verhaal begint met een waarschuwingsbericht dat aankondigt dat de hel op aarde is gearriveerd, en de situatie wordt met de minuut erger. Het is jouw taak om de oorzaak te vinden van wat dit veroorzaakt, en het met je blote handen te verscheuren om te proberen de mensheid te redden, reizend door hemel en hel.
Hoewel Doom Eternal gokt op het vertellen van verhalen, zijn tussenfilmpjes meestal vrij kort, waardoor je voldoende tijd hebt om demonen te doden en elk hoekje en gaatje van elk niveau te verkennen op zoek naar verzamelobjecten en geheimen. Gedurende de 15 uur die we nodig hadden om de campagne af te ronden, waren we getuige van verschillende verhaalmomenten met nieuwe en terugkerende personages, die de spanning en ambiguïteit van onze missie opbouwden toen we de gevolgen begonnen in te zien van het redden van de mensheid toen een oude beschaving de komst van ziet oordeelsdag als een profetie.
Maar de Doom Guy kan het niet schelen. Hij jaagt en doodt iedereen die een obstakel blijkt te zijn, en hij doet dat zonder een enkel woord te spreken - zijn acties zijn vaak gruwelijk en zelfs hilarisch tijdens die tussenfilmpjes. Dit geeft het personage een gevoel van autoriteit dat goed samengaat met zijn mythos, door te zien hoe hij iemand de rug toekeert die hem probeert te waarschuwen voor de uitkomst van de missie of simpelweg de toespraak van een vijand onderbreekt door zonder aarzelen zijn hoofd eraf te schieten.
Deze heavy metal-houding is ingebed in elke nieuwe toevoeging aan de game. Je oude pak wordt vervangen door een bewapend pantser dat bommen kan afschieten of vijanden in brand kan steken met een kleine koepel op zijn linkerschouder, en al die tijd is er een verborgen mes op de rechterarm te vinden dat klaar is voor gebruik. Het iconische jachtgeweer met dubbele loop wordt nu geleverd met een enterhaak, maar op een slimme en zeer Doom-manier wordt het niet gebruikt om vanaf platforms te zwaaien; in plaats daarvan fungeert het als een vleeshaak om de afstand tussen jou en de vijand waarop je mikt te verkleinen. Bovendien heeft elk wapen twee mods die hun secundaire vuur veranderen en die kunnen worden geüpgraded en zelfs onder de knie kunnen worden door een uitdaging aan te gaan en nog een extra voordeel te krijgen.
Runen maken ook een comeback en je kunt er maximaal drie tegelijk selecteren. Deze kunnen je een boost van snelheid geven na het voltooien van een glorie-kill, executies van dichtbij die voor een behoorlijk uitzicht zorgen als we botten en nek breken met dat nieuwe mes van ons, de tijd vertragen als je je secundaire vuur halverwege gebruikt -lucht, of geef je zelfs een kort tijdvenster om jezelf weer bij elkaar te brengen wanneer je op het punt staat om te vallen in de strijd.
Het enige waar ze bang voor zijn, is Doom
Vrijwel elk aspect van je Doom Guy kan worden verbeterd, en gelukkig zijn er tal van manieren om de middelen te vinden om dit te doen. Er is in elk level een scala aan items om op te jagen, maar verkennen voelt niet meer als een klus. Van korte onderwatersegmenten tot acrobatische segmenten die rechtstreeks uit Super Mario Galaxy lijken te komen, het verkennen van niveaus klinkt misschien te anders dan we op papier gewend zijn. Maar deze momenten onderbraken nooit het momentum, en we waren weer in gevecht voordat we het beseften.
Dit momentum wordt weer aangedreven door gevechtsarena's, die nu zelfs op de minimap worden gesignaleerd. Ze hadden een groot belang in het vorige spel, maar het voelde onnodig om elke keer een bloederig nest te activeren. Nu, zodra je in de buurt van het gebied komt, is de kans groot dat vijanden je al verwelkomen met vuurballen of met elkaar vechten terwijl de Doom Guy de strijd in stampt. Deze ontmoetingen voelen natuurlijk aan en alle arena's zijn slim ontworpen om het gemakkelijk te maken om een stap terug te doen of een omweg te maken om voordeel te behalen ten opzichte van de vijand, door springplatforms en portalen te gebruiken voor navigatie, aangezien alles in zicht je probeert neer te halen.
De nieuwe toevoegingen van Doom Eternal veranderen je in een eenmansleger, waardoor gevechten strategischer aanvoelen. Door vlammen in vijanden te gieten, laten ze hun bepantsering vallen als ze worden neergeschoten alsof ze popcorn zijn, glorie-doden leveren je de broodnodige gezondheidskits op, en het verminken van demonen met een kettingzaag leidt tot een explosie van bloed, ingewanden en tonnen munitie. Deze basisprincipes zijn de sleutel tot overleven en spelen bijna de rol van een te volgen regelboek, dat in eerste instantie veel lijkt, maar langzaam in een tweede natuur verandert.
Demonen hebben nu zwakke punten die midden in de strijd op de juiste manier kunnen en moeten worden uitgebuit. Als je een granaat in de mond van een Cacodemon schiet, zal hij wankelen, waardoor hij wordt blootgesteld aan een glorieuze moord in de lucht waar je zijn oog met je handen scheurt. Je kunt het kanon van een Mancubus of het geschut op het hoofd van een Arachnotron vernietigen om tactische voordelen te behalen als je met meerdere demonen tegelijk te maken krijgt. Terwijl de eerste ontmoetingen grilliger waren, gebruikten we deze lessen in de latere levels voortdurend.
Er is veel informatie om bij te houden, maar elk gevecht voelt naadloos aan, het tempo en de intensiteit blijven intact, ongeacht de moeilijkheidsgraad die je kiest om op te spelen. Net als op traditionele wijze kun je teruggaan naar elk niveau om alle overgebleven verzamelobjecten op te sporen en items te upgraden, terwijl Master Levels zichzelf presenteren als een geremixte versie, met verschillende vijanden voor een extra uitdaging.
Het zal veel tijd kosten om alle wapens onder de knie te krijgen en je pak volledig te verbeteren, maar het vinden van alles en het verslaan van de hoofdcampagne voelt als slechts een begin. Zodra we de credits zagen rollen, dachten we er al aan om een hogere moeilijkheidsgraad te selecteren en weer terug te gaan. Doom Eternal moedigt je aan om alles te leren wat het te bieden heeft totdat je te stoppen bent, multitasking headshots en glorie doodt in de lucht terwijl je je volgende stap plant terwijl je je omgeving in een oogwenk bestudeert.
De visie van de serie is in de loop van de tijd herhaald, maar de ziel blijft hier sterk. Een bezoek aan het Fort van Doom voelt als een eerbetoon, met verzamelobjecten zoals liedjes uit zowel eerdere inzendingen als andere games zoals Quake II die te zien zijn en klaar zijn om te spelen. Speelgoed maakt ook een comeback en presenteert nu chibi-aanpassingen van vijanden op een plank in de persoonlijke kamer van de moordenaar, die vol staat met paaseieren en overleveringen. Alles heeft een doel en betekenis, maar het voelt nooit helemaal als een ander spel, en het is afgestemd op de ervaring waar we allemaal van zijn gaan houden.
Vonnis
Doom Eternal tilt de ervaring op meerdere manieren naar een hoger niveau door precies het juiste aantal nieuwe toevoegingen toe te voegen om de zaken in elk level fris te houden, hetzij met baasgevechten of geheime uitdagingskamers, met een nauwgezet levelontwerp dat alles samenbrengt.
Hoewel we niet de kans hadden om Battlemode uit te proberen (de servers zijn pas live tijdens de lancering), de nieuwe slayer versus demons multiplayer-modus, had de campagne de perfecte lengte, wetend waar we precies moesten herhalen op een vorig idee of een presentatie moesten presenteren. een verwoestende nieuwe vijand, en er zijn wekelijkse uitdagingen gepland voor de nabije toekomst die je skins en vele andere cosmetica voor je multiplayerprofiel opleveren, wat het perfecte excuus lijkt om van tijd tot tijd terug te komen.
Maar afgezien van deze extra inhoud, schijnt de ervaring het meest wanneer het begrijpt wanneer dit het juiste moment is om ons gewoon een arena binnen te laten om hordes vijanden terug te vechten terwijl vervormde gitaren en snelvurende riffs ons op de achtergrond zingen.
Als Doom 2016 snel en gewelddadig aanvoelde, is Doom Eternal woedend en meedogenloos. Het neemt alles wat je weet van het FPS-genre en alles waar je van hield uit de klassiekers van de jaren 90, en is een eerbetoon aan beide, door de poorten te openen naar iets bekends en toch compleet nieuw.
De reeks moeilijkheidsgraden en de zeer aanpasbare gebruikersinterface verwelkomen iedereen in de actie, en afgezien van een einde dat een beetje gehaast aanvoelt, wil je terug in een andere arena nadat je de kneepjes van het vak hebt geleerd en nog grotere uitdagingen aangaat in een natuurlijke progressie die eindeloos aanvoelt.
Doom Eternal komt op 20 maart uit voor Xbox One, PlayStation 4 en pc.
- Nieuwe games 2022-2023: de grootste games komen naar console en pc