JBL Club One recensie

Inhoudsopgave:

Anonim

Beoordeling van 30 seconden

Als je een lijst zou samenstellen van elk paar draadloze hoofdtelefoons met actieve ruisonderdrukking van elk merk dat ze momenteel maakt, zou je niet zozeer een lijst als een directory krijgen. Je kunt toch niet voor ze verhuizen?

En het kan moeilijk zijn om op te vallen in een menigte als de markt zo druk is als deze. Zelfs een bedrijf met de geschiedenis, de erfenis en het cachet van JBL heeft problemen gehad om een ​​deuk te maken op de markt voor draadloze actieve noise-cancelling over-ear hoofdtelefoons. Maar, onverschrokken, is JBL terug met zijn ‘Club’-assortiment - en de leider van de aanval is de JBL Club One.

Wat betreft uiterlijk, gevoel, bouwkwaliteit en specificaties, lijkt de Club One ongeveer een even serieuze en vastberaden poging om zichzelf op deze markt op te dringen als JBL ooit heeft verzameld. Maar als je het opneemt tegen Bose, Bowers & Wilkins, Sennheiser en Sony, is het aanvinken van die vier vakjes slechts het topje van de ijsberg …

Prijs en releasedatum

JBL debuteerde de Club One op CES 2022-2023 en bracht ze in de eerste helft van 2022-2023 aan de wereld op de markt. In termen van prijs kijk je naar £ 300 / $ 350 / AU $ 500, wat ze rechtstreeks plaatst tegenover de Sony WH-1000XM3 en Bose NC 700.

Hoe stapelen ze zich op? Welnu, Sony's alom bewonderde WH-1000XM3s blijft degene die moet worden verslagen - en met geruchten dat de aanstaande Sony WH-1000XM4 steeds luider wordt, zijn er misschien wel XM3-deals te krijgen. En het is evenzeer de moeite waard om de elegante Noise Cancelling Headphones 700 van Bose te bekijken - het is duurder, ja, en niet leuker in muzikale termen, maar de neusonderdrukking is fenomenaal. Bovendien is het de best uitziende hoofdtelefoon die Bose in tijden is geworden.

Ontwerp

Gezien hoe weinig ruimte er is om te spelen met het basisontwerp van over-ear koptelefoons, heeft JBL er goed aan gedaan om de Club One zo discreet onderscheidend te maken als hij heeft. Als je een zwart-op-zwart kleurencombinatie sowieso ‘onderscheidend’ kunt noemen.

Ondanks een redelijk zwaar gewicht van 379 g, is de Club One comfortabel om te dragen - zelfs voor langere periodes. Veel daarvan is te danken aan de weloverwogen vulling van de met leer beklede hoofdband en de even oordeelkundige balans tussen leer en traagschuim waaruit de oorkussens bestaan. De ‘kussentjes zijn bevestigd aan plastic oorschelpen, die robuust aanvoelen en goed bestand zijn tegen vingerafdrukken - ze gebruiken metalen jukken (die slechts een klein beetje naar voren / achteren kunnen scharnieren) om aan de hoofdband te bevestigen.

De hoofdband zelf is al even zwart en even metallic, en de glijdende beweging die ervoor zorgt dat ze goed op je hoofd passen, voelt meer dan stevig genoeg aan. Als Club One niet wordt gebruikt, kan hij bijna tot een bal worden opgevouwen voor gemakkelijk transport.

JBL heeft deze metalen elementen mooi en slank gehouden, wat betekent dat er wat gevlochten kabels vanaf de bovenkant van elke oorschelp naar de hoofdband lopen - op de een of andere manier ziet dit er doelgericht genoeg uit om een ​​kleine visuele boost te geven aan de 'pro' van Club One. De onderkant van elke kant van de hoofdband heeft een plastic dop met de legende ‘CLUB’ in het zwart, terwijl de buitenkant van elke oorschelp ook het ‘JBL’ -logo in het zwart heeft. Er is ook een smalle en gestileerde glanzende zilveren ‘cirkel’ rond elke oorschelp, en dat is het dan ook. Vergelijk dit niveau van branding met JBL's recente inspanningen op het gebied van hoofdtelefoonontwerp en de Club One, hoewel hij er sterk uitziet, is opmerkelijk discreet.

Samen met de koptelefoon zelf bevat de doos een hard-achtig reisetui - Club One is handig klein op te vouwen, en het etui is daardoor mooi compact. Er is ook een USB-C-kabel voor het opladen van de 730 mAh lithium-ionbatterij, een 1 m 3,5 mm-3,5 mm kabel met een in-line afstandsbediening plus microfoon en ook een opgerolde 1,5 m 3,5 mm-3,5 mm kabel. Beide kabels zijn geschikt voor de meegeleverde adapter van 3,5 mm naar 6,3 mm. En om een ​​vleugje connectiviteit compleet te maken, wordt Club One compleet geleverd met een vluchtadapter.

JBL claimt maar liefst 45 uur draadloze afspeeltijd, of 23 draadloze uur als ruisonderdrukking is ingeschakeld. Gebruik ze met een kabel en ruisonderdrukking aan, en 25 uur zou voor jou moeten zijn. Van plat naar vol zou een paar uur moeten duren, en na 15 minuten opladen zou je een paar uur afspeeltijd moeten hebben.

Kenmerken

Wat het ‘draadloze’ aspect van Club One betreft, heeft JBL Bluetooth 5.0-connectiviteit gespecificeerd. Dit is meer dan genoeg om het vrij belangrijke ‘Hi-Res Audio’ -logo op de verpakking te krijgen en, nog belangrijker, hi-res audiobestanden in de hoofdtelefoon. Als je je abonneert op Tidal Masters, Qobuz Studio Premier of een van de andere hoogwaardige muziekstreamingservices, moet Club One er echt het beste van maken.

De Club One kan ook een meerpunts Bluetooth-verbinding accepteren. Het is mogelijk om twee bronnen tegelijk draadloos aan de hoofdtelefoon te koppelen, hoewel het uiteraard alleen mogelijk is om naar één tegelijk te luisteren.

Het geluid wordt geleverd door een paar dynamische drivers van 40 mm met vrije rand van grafeen. Deze zijn ongebruikelijk zichtbaar in de oorschelpen - ze zitten achter een metalen rooster dat zelf achter een beschermende zijde-achtige bedekking zit. Hun saaie oranje afwerking voegt een kleurrijk vleugje pit toe aan het anders nogal strenge monochromatische kleurenpalet van de Club One.

In termen van ‘actieve ruisonderdrukking’ is JBL erin geslaagd om zichzelf een verschil te maken in vergelijking met concurrerende ontwerpen door een ‘adaptief’ systeem te specificeren en te implementeren. In plaats van graden van ruisonderdrukking aan te bieden, heeft Club One simpelweg 'aan' of 'uit'-instellingen - maar wanneer ruisonderdrukking' aan 'is, controleert de microfoonarray de omgevingscondities maar liefst 50.000 keer per seconde en past de ruisonderdrukking aan. overeenkomstig. Volgens JBL is dit systeem gevoelig genoeg om rekening te houden met zaken als haar- of brilbeweging. Omdat we geen bril of haar hebben, kunnen we alleen maar op het woord van het bedrijf geloven.

De rand van de rechteroorschelp is voorzien van een USB-C-ingang, een analoge 3,5 mm-aansluiting en een tuimelschakelaar die het volume hoger / lager en afspelen / pauzeren regelt. Aan de linkerkant is er stroom aan / uit, Bluetooth-koppeling, nog een 3,5 mm analoge aansluiting en een 'slimme omgevings'-knop die extern geluid kan versterken (' omgevingsbewust '), maar tegelijkertijd het niveau van je muziek kan verlagen ('talkthru'), of verbreek de Bluetooth-verbinding met behoud van ruisonderdrukking ('silent now').

In het midden van de linkeroorschelp bevindt zich een grote, gedurfde druk- / drukknop voor het oproepen van stemassistentie met ondersteuning voor zowel Amazon Alexa als Google Assistant.

Tot dusverre zo ongeveer hetzelfde als de cursus - maar de ‘My JBL Headphones’ -app (Android en iOS) zorgt voor een indrukwekkende mate van aanpassing aan de Club One-ervaring. Naast de mogelijkheid om ‘omgevingsbewust’ of ‘talkthru’ toe te wijzen aan de bedieningsknop op de linkeroorschelp, of om actieve ruisonderdrukking in of uit te schakelen, is er veel ruimte voor EQ-aanpassing. Het is mogelijk om uw eigen niveaus in te stellen of te genieten van geluid zoals op maat gemaakt door vijf verschillende DJ's in het ‘DJ Signature’ -gedeelte van de app.

Prestatie

Nu alle EQ-aanpassingen zijn verslagen en een Tidal-afgeleid 16bit / 44,1kHz-bestand van het gelijknamige debuutalbum van The Specials speelt, stelt Club One niet uit. Zonder dat de koptelefoon op een of andere manier opdringerig is, wordt de opname ondubbelzinnig georganiseerd en uitgelegd.

Onderaan het frequentiebereik staan ​​gewicht, momentum en textuur. Basgitaarnoten beginnen met rechtlijnige enthousiasme en vervallen net zo snel, dus ze ondersteunen de opname zonder op tempo's te slepen of de informatie erboven te overspoelen. Deze combinatie van snelheid en inhoud gaat een flink aantal concurrerende koptelefoonontwerpen te boven, maar JBL heeft ervoor gezorgd dat Club One klinkt als levendige, gedetailleerde basinformatie is de normaalste zaak van de wereld.

Een overstap naar Ella Fitzgerald's Let's Do It stelt de JBL's in staat om vergelijkbare zekerheid te tonen als het gaat om midrange-getrouwheid. De zuiverheid van toon en moeiteloze precisie van Fitzgeralds zang wordt volledig beschreven - het gecontroleerde vibrato, de kleine gehemelte geluiden, zelfs het ademhalingsbeheer krijgt een beetje ruimte om van zich te laten horen. Er is niets spannends of analytisch aan de manier waarop Club One de opname levert - het lome arrangement rolt voort op zijn eigen snelheid - maar desalniettemin is er een natuurlijk soort directheid aan de presentatie die zeer luisterbaar is.

Bovenaan het frequentiebereik vertoont Club One een nogal beleefd aanvalsniveau tegen Rother, Dinger, You and Me van Antiguo Automata Mexicano. Duw het volume naar het noorden en de JBL's kunnen worden geprovoceerd in een aantal hoge tonen, maar op meer realistische niveaus is er net genoeg glans om de robuuste lage tonen te compenseren. Het op deze manier afrollen van hogere frequenties kan zorgen voor een gemakkelijkere en comfortabelere rit op de lange termijn, maar het helpt niet echt om het deuntje vooruit te helpen zoals het zou moeten.

Een verlangen naar een beetje meer high-end positiviteit zou je naar de EQ-instellingen van de 'My JBL Headphones'-app kunnen sturen - en het is zeker mogelijk om een ​​beetje meer topkwaliteit aan het Club One-geluid toe te voegen zonder de algehele weergave ook scheef te trekken. slecht.

Als ruisonderdrukking is ingeschakeld, is er een duidelijke vermindering van externe interferentie met zeer weinig van het 'onder druk zetten'-gevoel dat sommige alternatieve ontwerpen kunnen introduceren. Maar hoewel de JBL's misschien wel duizenden keren per seconde je omgevingsomstandigheden analyseren, kan Club One het lawaai van geconcentreerd verkeer of woedende zeemeeuwen niet helemaal negeren. Let wel, maar heel weinig koptelefoons kunnen de Seagull Test aan.

Eindoordeel

Wat betreft het uiterlijk, de bouw, de functies en de geluidskwaliteit, is er hier weinig aan te merken. Sony's WH-1000XM3 heeft misschien een betere geluidskwaliteit dankzij de hoeveelheid high-end aanwezigheid die het levert, maar de JBL kan over de hele linie concurreren - zelfs de adaptieve ruisonderdrukking blijkt succesvol.

Als je een alternatief wilt voor de 'ik ook!' Standaardkeuzes van Bose en Sony, zou de JBL Club One een van de paren moeten zijn waar je naar luistert.

  • Dit zijn een duidelijke kanshebber voor onze lijst met de beste draadloze hoofdtelefoons