Borderlands 3 recensie

Informatie bekijken

Platform: PS4

Tijd gespeeld: 21 uur

Na een aanzienlijke onderbreking is het tijd om terug te keren naar Pandora en je een weg naar de overwinning te scheuren, te scheuren, te schieten en te plunderen. Maar houdt de Borderlands-formule stand in 2022-2023, of had deze kluis verzegeld moeten blijven?

Voor niet-ingewijden is de Borderlands-franchise gebaseerd op het nastreven van uitrusting. Spelers verdienen buit in een bijna obsceen tempo en ontgrendelen voortdurend nieuwe wapens en vaardigheden waarmee ze door gestileerde omgevingen kunnen vechten. Borderlands 3 verdubbelt alles wat de franchise geweldig maakt, maar behoudt ook enkele van de minder plezierige eigenaardigheden van de serie. Ik veronderstel dat je zou kunnen zeggen dat het bij zijn schijnbaar eindeloze aantal wapens blijft.

Terugkeren naar Pandora voelt als een thuiskomst - als het huis waarnaar je terugkeert een door Mad Max geïnspireerde woestijnplaneet is, waar het enige dat gevaarlijker is dan de bandieten die schade aanrichten in zijn dorre gebieden, de lokale fauna is. Gelukkig biedt Borderlands 3 in zijn sprong naar de huidige generatie ook meer opwindende locaties. Hoewel Pandora zijn eigen charme heeft, is het opwindend om de woestenij achter je te laten op zoek naar spannendere klimaten. Elk van de nieuwe omgevingen staat los van elkaar, van Promethea's enorme gebouwen en stedelijke straten tot de moerassige diepten van Eden-6 die het kleurenpalet van de franchise vertienvoudigen.

De toewijding van Borderlands 3 aan zijn esthetiek is inspirerend, en nogmaals, het cel-shaded ontwerp, compleet met dikke contouren, combineert met uitstekend kleurgebruik en de eerder genoemde nieuwe intergalactische schoonheidsvlekken om een soort chaos-beladen stripboekkoortsdroom te vormen.

Passend voor een franchise die zichzelf blijft vermarkten met een van de vele standaard Psycho-grunts, zijn personageontwerpen uitstekend - zowel wat betreft spelers als vijanden. Alle vier Vault Hunters stralen persoonlijkheid uit, van het Ierse accent van Zane tot de uitgestreken uitspraken van FL4K.

Niet groot en niet slim

Helaas zijn het met de dialoog van Borderlands 3 dat scheuren beginnen te vertonen. Hoewel humor volkomen subjectief is, blijven veel van de ‘grappige momenten’ van de game gewoon niet hangen. Misschien is het publiek de afgelopen vijf jaar volwassen geworden, maar veel van de referenties en memetische callbacks voelen als een kans om na referentie een vermoeide popcultuurreferentie te introduceren.

Het is vermoeiend, maar het is niet zonder zijn positieve punten - vijandelijke doodskreten zijn een gemakkelijk hoogtepunt, en het horen van een bandiet schreeuwen "mijn chili-recept sterft met mij" brengt nog steeds een glimlach op mijn gezicht, zelfs tientallen uren binnen.

De campagne van Borderlands 3 blinkt uit in zijn eigen absurditeit, en voor het grootste deel is dat prima. De Calypso Twins, primaire antagonisten en intergalactische internet-supersterren, zijn erin geslaagd om de verschillende Bandit-facties te verenigen in een poging een kracht te mobiliseren om kluizen te ontgrendelen die verborgen zijn onder het oppervlak van Pandora.

Het is het standaard MacGuffin-tarief, maar de schande is dat de Calypso Twins gewoon niet zo interessant zijn als de vorige slechterik Handsome Jack. Terwijl ze bespotten via een radiosysteem, missen ze gewoon elk charisma en kunnen ze aanvoelen als een podcast waarop je na een paar gesprekken bent afgesteld.

Andere bazen doen het niet veel beter, ondanks enkele volledig unieke ontwerpen. Velen conformeren zich aan de 'rondrennen in een arena om kleine vijanden te doden en de grote slechte' te flankeren, maar af en toe houden goedkope moeilijkheidsgraden dingen meer frustrerend dan uitdagend. Een vijand kan bijvoorbeeld de vloer van de arena elektrocuteren, zonder enige uitstel.

Hoarderlands

Gelukkig voelt de reden dat je hier waarschijnlijk bent, het vuurgevecht, net zo goed als ooit. Wapens zijn opnieuw de ster van de show en de wapens in Borderlands 3 zijn indrukwekkend gevarieerd. De veel gepubliceerde ‘wapens op benen’ zijn leuk, net als wapens die ook dienst doen als werpbare explosieven bij het herladen, wapens die vijanden de lucht in laten vliegen of wapens die bij gebruik geld opeten.

Ondanks de afwisseling voelt iedereen zich de kans gekregen om te schitteren. Terwijl je constant steeds weer wapens uitfietst om nieuwe uit te testen, voelt het ontwerp van elk met liefde handgemaakt aan. Een vroeg machinepistool bood dubbel zicht, maar geen echte andere voordelen, maar het schakelen tussen beide optieken was zo bevredigend dat we het bleven gebruiken lang nadat het nut ervan was afgenomen. Veel wapens hebben nu alternatieve vuurmodi, dus het meest bescheiden pistool kan raketten afvuren of een taser worden met een klik op een knop.

Gunplay voelt geweldig, maar beweging is waar Borderlands 3 babystapjes heeft gezet om een modernere ervaring te bieden. Je personage kan nu springen en glijden, en hoewel deze in het begin lang achterstallig en ogenschijnlijk onbelangrijk aanvoelen, probeert hij terug te keren naar (het weliswaar uitstekende) Borderlands 2 zonder over kleine stukjes levelgeometrie of honkbalglijbaan te kunnen springen met een shotgun-explosie. hoe groot een verschil deze kleine aanpassingen kunnen maken.

Klassenoorlog

Deze wapens kunnen worden gebruikt door een van de vier kenmerkende klassen van de franchise, en elk biedt een verrassend diverse speelstijl. Het vermogen van Zane om een kloon van zichzelf weg te gooien die schade kan aanrichten, is geweldig, maar het kunnen wisselen van plaats met de kloon (in wezen teleporteren) is een game-wisselaar. Ondertussen is Moze's vermogen om een mech op te roepen een perfecte laatste redmiddelmanoeuvre, en FL4K's verschillende monster-volgelingen kunnen snel een horde verdunnen. Voor ons geld biedt Amara de meest badassery voor je geld, in staat om fantoomledematen van de grond op te roepen om vijanden te verpletteren en te slaan.

Door de actieve vaardigheden, attributen en gevarieerde wapens van alle vier de personages in coöp te combineren, is Borderlands 3 de perfecte manier om een avond met vrienden door te brengen. Buit kan worden geïnstantieerd of bestreden, terwijl elke klasse vier vaardigheidsbomen heeft om ervaring in te gieten, wat kan resulteren in enorm verschillende personage-builds. In feite biedt Borderlands 3 aantoonbaar betere RPG-systemen dan welke shooter dan ook, ondanks de focus van dat genre op het construeren van een personage dat bij een speelstijl past.

Helaas voelen zowel het passeren van voertuigen als de gevechten te onnauwkeurig om iets meer te zijn dan een nieuwigheid die snel verslijt, ondanks de mogelijkheid om voertuigen aan te passen en ze vaak op te roepen. Het is vaak leuker om de litanie van autokerkhofschrapers in de game te gebruiken om grote stukken af te leggen voordat je eropuit springt om te voet schade aan te richten.

Waar Borderlands 3 zijn meest welkome verrassing inpakt, is de inhoud van het eindspel. Hoewel er (in ieder geval nog) geen ontmoetingen in raid-stijl zijn, is er nog veel meer te zien, te doen, te schieten en te plunderen zodra je credits hebt gegooid voor de hoofdcampagne. Circle of Slaughter is een standaard horde-modus, waarin spelers exclusieve buit kunnen verdienen door vijanden te doden en nevendoelstellingen te voltooien, terwijl Mayhem-modus de kwaliteit van de buit verdubbelt, maar de gezondheid van de vijand verhoogt en enkele modificatoren toevoegt.

Je kunt zelfs een nieuw classificatiesysteem ontgrendelen wanneer de campagne voorbij is, dat bonusstatistieken biedt om voor elk van je klassen aan te passen, terwijl er ook een New Game Plus-modus is als je klaar bent om het helemaal opnieuw te doen voor een betere buit. De nieuwe Proving Grounds bieden op golven gebaseerde vijanden en bazen die jou en je team met buit zullen overladen - als je efficiënt genoeg bent.

Vonnis

Borderlands 3 voelt aan als een soort tijdcapsule. Ondanks de prevalentie van doorlopende servicegames en gedeelde wereldschutters zoals The Division of Destiny, voelt de eerste game van Gearbox Software in drie jaar verfrissend comfortabel aan - het videogame-equivalent van je favoriete film die op een regenachtige middag op tv verschijnt. Het biedt waarschijnlijk niet veel dat nieuw is, maar met elke reis er doorheen zul je het meer gaan waarderen.